Ik heb citalopram als AD gebruikt en ben vooral positief. De eerste weken wel wat bijwerkingen, maar daarna enkel nog vermoeidheid als bijwerking. De bijwerkingen wegen voor mij eigenlijk niet op tegen de voordelen. Mijn leven ging binnen 6 weken van ‘het is prima als ik op een ochtend niet meer wakker word’ naar ‘wat is het leven toch genieten’. Ik was toen ook volop in staat om maximaal te profiteren van therapie en denk dat ik mede daardoor ook in korte tijd hele grote stappen heb kunnen zetten. Ik had het al 10 jaar eerder moeten gebruiken.
Gevoel van afvlakken heb ik ook niet zo gemerkt. Mijn somberheid vlakte af, waardoor ik weer plezier en blijdschap kon ervaren. Dat maakt het allemaal juist weer een stuk draaglijker.
Ik gebruik het nu niet meer en de depressie loert nog vaak om het hoekje en komt regelmatig even kort op bezoek. Soms denk ik moet ik misschien wel een onderhoudsdosis gebruiken? Ik heb er al bijna 25 jaar last van en er is zeker ook (niet alleen) een genetische component. Ik zou ook echt niet weten wat ik in therapie nog moet aanpakken. Aan de andere kant weet ik ook heel goed wat te doen om de depressie weer naar buiten te schoppen en dat lukt elke keer weer. Ik word alleen soms zo moe van het gevecht. Zolang ik blijf winnen...
Behalve mijn eigen verhaal wil ik je nog meegeven dat de online horrorverhalen op internet niet representatief zijn. In mijn werk kom ik veel in aanraking met mensen die AD hebben voorgeschreven gekregen van de psychiater tegen gas en/ of depressie. Meestal werkt het goed of het werkt gewoon niet/onvoldoende, maar de verhalen met heel veel bijwerkingen en dat het erger wordt zijn echt veel zeldzamer.
