Ik vind Jiskefet geweldig, maar Toren C niks. Ik vind De Luizenmoeder ook helemaal niet leuk. Waar ik wel om kan lachen zijn de Big Bang Theory en Will & Grace (de oude afleveringen), Friends maar af en toe (en meestal om Ross, Chandler of Monica). Om John Cleese in A Fish Called Wanda. En nu om stukjes in Breaking Bad, in de communicatie tussen Walter en Jesse bijvoorbeeld (zelfs zonder iets te zeggen), en om Kevin Spacey in House of Cards. Ja, hij is een grote schurk, maar de droge manier waarop hij 'God help us' tegen de camera zegt als blijkt dat zijn VP Donald Blythe president zou kunnen worden, ik vind dat dus hilarisch.
Cartoons vind ik vaak niks, te plat, en lachen met religies of groepen kan ik ook niets mee. Ik word er niet boos van, maar vind het gewoon niet grappig. Net zoals de meeste stand-up comedians (al zijn er wel een paar die talent hebben).
Ik heb me bescheurd om het boek Pussy van Howard Jacobson, maar dat boek liet ook een wrange smaak achter. Je kan er om lachen, als het niet zo triest was. Of zoiets. Dat is humor vaak voor mij, het is een beetje schurend.
