Wat een goed stuk, leuk geschreven ook.
Noordeling Ik denk dat het ideale plaatje van beiden alles zien en aan alles denken niet werkt. Want wat als jij ziet dat de luiers bijna op zijn, en je bestelt nieuwe, blijkt dat je man al besteld had? Dat soort dingen heb je dan continu, zelfs als je zou proberen om elkaar van elk liflafje op de hoogte te brengen, en dat lijkt mij behoorlijk irritant.
Dus als je de mental load zo netjes verdeelt, dan is dat de meest werkbare en prettige oplossing 🙂
Voor het infarct was ik ook al degene die alles regelde. Maar ik was daar zelf ook wel de oorzaak van, ik regel namelijk veel beter en ik kan niet zo goed "als je de taak bij hem laat dan moet hij het ook op zijn manier kunnen doen" 🤐 toch irriteerde het mij ook wel eens. Hij deed wel aardig veel in huis, vooral als ik het hem vroeg, of als het even fysiek niet goed ging.
Nu kan hij het niet meer, dus mijn irritatie is verdwenen en ik regel alsnog alles (en dat is veel meer geworden).
Ik denk dat het vooral lastig is als je telkens verwachtingen hebt die niet uitkomen, elkaar aan zit te kijken.. Volgens mij is dit onderwerp wel eens voorbij gekomen en als ik mij niet vergis zei @Toch6 toen ook, dat als haar man op de boot is en zij dan dus altijd op moet staan voor de kinderen 's nachts, dat het soms makkelijker is dan dat je geïrriteerd bent dat de ander niet opstaat.
Die moderne gezinsverdeling is misschien fijner als het lukt en beter voor de kinderen, maar het kost een hoop meer plannen volgens mij. En ik denk dat het vaak fout gaat omdat mensen denken dat het een soort van vanzelf goed moet gaan, en niet met plannen, afspraken maken etc. Waardoor dingen pas worden besproken als iemand op koken staat..
