Trots mee staan klappen. Niet alleen voor de zorgmedewerkers, maar voor iedereen die momenteel keihard werkt om ons land draaiende te houden en ons in onze behoeften te voorzien. Sara kwam naar beneden om te vragen wat er aan de hand was, en toen schoot ik vol haha. Toen ze weer in bed lag, heb ik ff een potje zitten janken. Vind dit echt mooie momenten, net als bijvoorbeeld de stilte bij dodenherdenking. Het gevoel van saamhorigheid vind ik echt fantastisch! Om elkaar morgen weer de tent uit te vechten wegens wc papier of paracetamol.....
