Hé bah, snap dat je hier bang en verdrietig van wordt. Het is gewoon een onvoorspelbare k*t aandoening die je niet wilt voor je kind.
Ik kan alleen putten uit ervaring met M. maar ik sluit me aan bij wat er al is gezegd; ook hier de ervaring dat er heel erg goed mee te leven is (hij is pas 3, oké, maar toch). Je merkt niks aan hem, hij ontwikkelt zich super en doet alles wat je van een 3 jarige verwacht, en dat mét epilepsie en mét twee soorten anti-epileptica. Levert ook een soort extra trots op, ofzo. Neemt niet weg dat het natuurlijk ook veel zorgen met zich mee brengt.
Hij heeft meerdere EEG’s, MRI’s, ct-scans en de hele riedel gehad. Is ons allemaal erg meegevallen (moet wel zeggen dat hij bij de EEGs nog baby was). Je mag me altijd pb’en met vragen over onze ervaringen of gewoon om je zorgen te delen.
