fafa maar het is veel lastiger om met je elleboog in je gezicht te zitten zoals je dat met je handen wel doet. Ik heb er de afgelopen dagen eens op gelet hoe vaak ik eigenlijk aan mijn gezicht zit, en dat is écht heel vaak. Het lijkt bijna een soort dwangneurose ofzo.
Overigens heb ik me ontzettend druk gemaakt vanaf het moment dat het virus uitbrak in China en heeft mijn angststoornis echt weer op een enorme piek, want zo bang dat het bij ons zou komen. Nu het bij ons is voelt het bijna als een soort 'opluchting', omdat het niet meer spannend is wanneer het gaat opduiken of waar, nu is het er gewoon en moeten we ermee dealen.
Edit: ik realiseer mij dat dit misschien best een beetje raar kan overkomen, maar ik ben dus niet opgelucht om het virus zelf..
Over het hamsteren: ik sla al ongeveer een maand steeds kleine beetjes extra in. Mede door het prep topic hier, ben ik daarmee begonnen. Ik denk dat we nu voor ongeveer 3 weken eten en spullen in huis hebben. In mijn omgeving noemt iedereen behalve mijn werkgever en beste vriendin, het zwaar overdreven maar de angst voor het thuis komen te zitten in een afgesloten stad is bij mij best groot (groter dan voor de gevolgen voor onszelf als we het virus krijgen)
