Het is die tijd van de maand, dus even tijd voor emotioneel gedoe...
Allereerst ben ik ontzettend blij met m’n nieuwe baan en mijn huis is eigenlijk veel beter dan ik had durven dromen.
Ik haat maren, maar hier is ie dan toch. Maar er is ook weer een nieuwe, definitieve fase. Mijn ex heeft nu een Vila gekocht met zijn vriendin en op (als het haar ligt, korte) termijn gaan ze trouwen. Voor mijn gevoel zijn we nog maar net uit elkaar. Terwijl het al een jaar is, in mei zijn we officieel een jaar gescheiden. Deze hele verhuizing en in de verkoop zetten van ons huis doet me meer dan me lief is. Ik heb met het uitpakken en inruimen van mijn spullen regelmatig een traan gelaten, nu nog, na een jaar! Potverdorie!!
Maar goed, kindjes vinden het huis leuk en lijken zich hier al helemaal thuis te voelen. Ik vind het ook een heel fijn huis! Ben nog wel bezig met uitpakken. Dat gaat niet snel in je eentje met een fulltime nieuwe job. Mijn nieuwe baan is ook fijn en ik functioneer goed binnen het team en dat geeft in mijn hoofd veel rust.
Loslaten an, loslaten!! Vind het nog steeds moeilijk, voelt nog steeds alsof ik gefaald heb. 🥺
