Dit is natuurlijk ontzettend k*t allemaal... kom vooral hier spuien op de momenten dat het emmertje echt even over loopt!
Herkenbaar dat het soms allemaal te veel is. Ik heb achteraf gezien te lang te veel ballen omhoog proberen te houden... Na mijn verhuizing ben ik ingestort. Mijn lichaam wilde echt niet meer, ik viel 10 kg af in korte tijd (en was al slank 🙄), zat hele dagen te hyperventileren achter mijn laptop en zag het einde van de tunnel niet meer. Ik heb me uiteindelijk aan overgegeven (niet dat ik een keuze had), moest me ziek melden op het werk en heb een maand lang helemáál niks gedaan. Heel moeilijk voor mij, het voelde écht als opgeven. Alsof ik verloren had.
Nu ben ik heel blij dat het gebeurd is, de rust was nodig. Ik heb veel nagedacht over wie ik ben, wat ik wil.... én vooral over wat ik niet meer wil. Ik ben nu weer een maand aan het werk en voel me conpleet anders; er is rust in mijn hoofd, mijn lichaam en dat straal ik ook uit. Van collega's en familie hoor ik constant dat ik zo'n 'blij ei' ben en dat het aanstekelijk is 😊 Voor mij heel bijzonder om te horen aangezien ik mij jarenlang gevangen in mijn relatie gevoeld heb, ik voelde mij echt opgesloten. De 2 jaar na de scheiding was dat eigenlijk niet anders.
Mijn punt? 😊 Werkeloos zijn is natuurlijk super k*t, en allesbehalve ideaal, maar het geeft je nu wel de tijd en ruimte om uit te zoeken wie je bent buiten de relatie met je ex. Wat wil jij? Wat is voor jou nu echt belangrijk? Wat vind je nu echt leuk om te doen? Ik geloof er stiekem wel een beetje in dat dingen zo lopen zoals ze moeten lopen.
En inderdaad, neem het jezelf niet kwalijk. Deze situatie ligt buiten jouw cirkel van invloed!
PB staat ook altijd open!
