Ansji
Dat begrijp ik helemaal, daarom was mijn post ook zeker niet direct aan jou gericht! Volgens mij probeer jij het beste te doen voor je kinderen, en dan is het verdrietig dat jij en je (ex)man daar verschillend in staan. Je zult moeten roeien met de riemen die je hebt, en als jullie, ondanks de beslissing te scheiden, er wél nog samen voor kunnen zorgen dat de kinderen er zo min mogelijk last van hebben, kan ik daar alleen maar respect voor opbrengen. ❤
Maar mijn post was meer bedoeld voor de reageerders. Ik vind het zo jammer dat het tegenwoordig bon ton is om een scheiding af te schilderen als "beter voor de kinderen", dan om liefdeloos bij elkaar blijven. Terwijl dat uit geen enkele wetenschappelijke studie blijkt.
Zo'n opmerking als van @Ysabella, dat het de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn, en dat veel ouders niet durven, vind ik zelfs een beetje pijnlijk.
Je kent de beweegredenen van al die stellen niet, dus ik vind het gevaarlijk om daar aannames over te doen.
Mijn eigen ouders zijn bijvoorbeeld bij elkaar gebleven in een broer-zus relatie. Niet uit lafheid, niet omdat ze niet durfden te scheiden. Maar uit liefde. Liefde voor mij. En vanuit de wens het beste te doen voor mij. Niet omdat ze het niet konden opbrengen om uit elkaar te gaan.
En ik begrijp wel dat die opmerking ook niet persoonlijk bedoeld was richting iemand. Maar als we dan toch over "algemene waarheden" praten, laten we dan in ieder geval over échte waarheden praten. En in dit geval is het geen waarheid dat een scheiding beter is voor kinderen dan in een liefdeloos huwelijk blijven.
