Ik ben best verbaasd over de reacties. Maar ik vind het wel heel fijn voor jullie dat het wel zo goed ging!
Bij mijn eerste had ik een spoedkeizersnede, ik heb 2 dagen elektrisch moeten kolven (ze kon niet zelf drinken) voordat er überhaupt een druppel uit kwam. Nou heeft dochter toen 10 dagen in het ziekenhuis gelegen en was er geen plek voor mij. Door het constante heen en weer reizen, veel zorgen en weinig rust kon ik het niet meer opbrengen om het kolven vol te houden. Daarnaast zat ik ook maar op een kwart van wat zij nodig had.
Mijn tweede was een geplande keizersnede. Ik had hem op de OK gelijk bij mij liggen, daar hapte hij zelfs al mooi aan. Maar daarna heb ik 3 kwartier op de uitslaapkamer gelegen zonder zoon. Hij mocht niet mee. Ik heb geprobeerd de borstvoeding op gang te krijgen door hem daarna heel veel aan te leggen maar er gebeurde helemaal niks. Hij had honger en viel natuurlijk gelijk af, kreeg bijvoeding (dat wilde ik want hij huilde zo van de honger) en ik heb het gewoonweg niet voor elkaar gekregen om er een druppel uit te krijgen. Zelfs geen stuwing gehad ondanks het vele aanleggen. Daar was de kraamverzorgster nog verbaasd over. Dus misschien ligt dit meer aan mijn lichaam? 🤷♀️ Ik dacht eerst namelijk dat het door de keizersnede kwam.