iMoeder Ik heb weinig geduld met zielig doen en zeuren, ook bij mijn kinderen. En dat vind ik ook niet echt een probleem als ik eerlijk ben. Die houding heeft mij heel veel gebracht in het leven dus die wil ik zeker doorgeven.
Die houding heeft jou ver gebracht, maar wie zegt dat dat voor je kinderen geldt?
Ik ben precies zo opgevoed, maar dan wel heel zelfstandig. Vooral dat stuk over gevoelens niet kunnen uiten. Hierdoor was ik eerst ook een heel hard mens ook naar anderen. Ik kreeg daar veel commentaar op,.men voelde zich gekwetst. Voor mij was het iets dood normaals en snapte niet waarom diegene gekwetst was. Toen ben ik wat subtieler geworden. En uiteindelijk was ik helemaal de weg kwijt kwa gevoelens en emoties uiten, ik kon ze ook niet meer regulieren.
Ik mocht letterlijk nooit wat zeggen over mijn emoties, over hoe ik mij ergens over voelde. Verschrikkelijk. Niet zo zeer omdat ik zielig wilde doen maar omdat ik afgewezen werd.
Ik zorg nu dus bij mn zoon juist voor ruimte voor gevoelens en emoties want die mogen er gewoon zijn. Als hij er niet uitkomt, zoeken we samen naar een oplossing. Maar ik wil dat hij leert om met emoties om te gaan. Ik denk dat dat hem juist ver gaat brengen.
