Altijd maar boos lijkt het

Marshmallow

Oke lang bericht hoor, ik waarschuw alvast 😉

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Een hele tijd geleden had ik hier ook eens iets geopend over mijn zoon en zijn boosheid. Ik heb het gevoel dat het iets minder is geworden, maar toch weet ik het af en toe niet met hem. Hij is echt al vanaf dag 1 een heel eigenwijs, ongeduldig mannetje met een hele sterke eigen wil. Hij lijkt in dat opzicht erg op mij, wellicht dat het daarom ook zo botst? Maar het is in die 4,5 jaar niet minder geworden, eerder erger, want hij kan ook steeds meer zeggen natuurlijk. Sinds hij op school zit is hij eigenlijk vooral brutaal erbij geworden en ik weet gewoon niet hoe ik daarmee om moet gaan, hoe ik ook reageer het maakt niet uit. Het maakt totaal geen indruk op hem, met als resultaat dat ik mijn geduld verlies en gewoon echt heel erg boos wordt met schreeuwen en alles erbij. Ik vind hem dan gewoon echt niet leuk en daarna mezelf ook niet 🙁

Hij zegt dingen als:
Ik vind je stom.
Houd je mond.
Bemoei je niet met mij.
Houd op.
Verder schreeuwt hij echt heel erg als hij boos is en gaat hij slaan, met dingen gooien (hij wil ze stuk maken op dat moment). Hij bijt mijn kledingstukken dan ook en probeert zo mij te bijten. Hij geeft ook altijd echt alles, maar dan ook alles de schuld zolang hij het zelf maar niet is. En dat zijn dan vooral zijn lichaamsdelen, zijn mond, vinger, handen. Hij begon al heel jong te peuter puberen (zo rond 1,5 jaar) en eigenlijk heb ik het gevoel dat hij er nog steeds in zit. Zijn gedrag is behoorlijk explosief en kan ook binnen een seconde veranderen. Vooral als de dingen niet gaan zoals hij wil dat ze gaan, of zoals hij verwacht dat ze gaan.

Ik geef hem trouwens wel altijd complimenten als hij wel goed luistert, of heel erg lief meehelpt met mij of lief is tegen zijn zusje (tegen haar is hij namelijk af en toe heel erg hard bezig, hij slaat haar, prikt in haar ogen en nog erger gaat op haar zitten, dit komt gelukkig echt niet veel voor en hier treed ik ook echt hard tegen op, want dat kan gewoon niet!). Ik vind het ook wel een beetje raar, want hij is echt gek op zijn zusje.
We maken zo'n ruzie altijd weer goed. Hij zegt sorry, geeft een kus en knuffel en dan is het weer goed, maar ik blijf nog vrij lang met een rot gevoel zitten. En met een gevoel van 'wanneer barst die bom weer?'.
Over het algemeen is hij trouwens echt een heel lief (gevoelig) en voorzichtig jongetje. Hij is helaas ook perfectionistisch (goh hij is echt een kopie van mij 😉 ), dus dingen die hij doet zijn al snel niet goed en dan stopt hij er meteen mee. Gooit nog net zijn potlood/stift niet weg bv.

Ik denk erover om hulp (oid) te vragen aan iemand die buiten ons staat. Advies over hoe ik hiermee om moet gaan, want zoals het nu gaat word ik niet blij van, eerder heel erg verdrietig. Ik heb het gevoel, maar ik weet het niet zeker, dat hij dit minder erg heeft bij zijn vader. Voor mijn gevoel doen zij altijd leuke dingen, is hij de leuke ouder en ben ik dat niet, want ik ben altijd maar boos.

Vulpen

Marshmallow Ik vind het ook wel een beetje raar, want hij is echt gek op zijn zusje.

Nee, is niet raar. Hij zoekt naar manieren om zich af te reageren en z'n zusje is een (tamelijk) willoos slachtoffer. Op zo'n moment denkt hij er niet over na dat het om zijn lieve leuke zusje gaat, hij ziet gewoon een mogelijkheid om zijn boosheid te uiten & en passant jou nog bozer te krijgen (en dus meer aandacht).

Ik heb verder geen tips, je verhaal is voor een groot deel wel herkenbaar dus je bent in elk geval niet de enige die af en toe aan het schreeuwen is. Ik hoor het dus graag als je dé oplossing hebt. Ik zou wel sowieso wat doen met dat je het idee hebt dat ze de leuke dingen met hun vader doen, kun je eens iets leuks met alleen je zoontje gaan doen bijvoorbeeld?

Elsie89

Ik zou dit ook zeker eens met zijn vader bespreken misschien kunnen jullie nog wel iets van elkaar leren. En hij zit op school toch? Wellicht eens vragen hoe ze het daar ervaren of wellicht kan de ib'er iets voor je betekenen.

Marshmallow

Vulpen Nee, is niet raar. Hij zoekt naar manieren om zich af te reageren en z'n zusje is een (tamelijk) willoos slachtoffer. Op zo'n moment denkt hij er niet over na dat het om zijn lieve leuke zusje gaat, hij ziet gewoon een mogelijkheid om zijn boosheid te uiten & en passant jou nog bozer te krijgen (en dus meer aandacht).

Hmm nu je het zo zegt klinkt dat wel logisch idd. Hij weet, uiteraard, heel goed hoe hij mij boos kan maken.

Vanmorgen was het ook alweer raak. Ik word er zo moedeloos van 🙁

@Elsie89 ja ik kan het ook eens op school navragen. Ik weet dat hij daar iig ook niet altijd even goed luistert en eigenwijs is 😉

En toch ook maar met zijn vader bespreken, is alleen zo lastig om te doen met het ophalen dus ik ga dat dan toch maar via de app doen. Te belangrijk om mee te wachten.

Torretjeee

Niet de discussie aan gaan. Een consequentie bedenken voor brutaal zijn en die ook uitvoeren zonder de discussie aan te gaan. Hij voelt jou boosheid en jullie voeden elkaar daarmee. Ik weet niet wat je doet als hij brutaal is?

Mijn zoon is 2 en ook erg driftig en gooit met spullen, probeert ook te slaan en te bijten. Ik hoop dat het ook minder wordt wanneer hij kan praten. Maar hier is de consequentie dat hij in zijn stoel aan tafel moet.

Marshmallow

Torretjeee ja het is nu verschillend wat ik doe. Het maakt geen tot weinig indruk op hem. Op de gang/slaapkamer is iig geen optie, want ja die deur is binnen 1 seconde weer open. Ik denk dat de enige consequentie die wel helpt geen tv/schermtijd meer als hij brutaal is voor dat dagdeel.

[verwijderd]

Waarover wordt hij boos? Boosheid bij kinderen komt vaak voort uit frustratie e/o gevoel van onmacht. Ze mogen iets niet, iets lukt niet, of gaat niet zoals zij in gedachten hebben. Hoe reageer jij op zijn boosheid? Zou het kunnen dat er op dat gebied nog iets te winnen valt? Je zegt dat hij heel goed weet hoe hij jou boos kan maken, maar andersom is dat misschien net zo. Jouw reactie/manier van reageren versterkt zijn boosheid?

Je zegt dat je hem hard aanpakt als hij zijn zusje pijn doet , hier concludeer ik uit dat je hem dus niet zo hard aanpakt als hij jou pijn (wil) doen of spullen wil breken. Waarom niet? Duidelijke/gelijke grenzen betreft het uiten van boosheid is misschien goed voor hem. Behandel alles en iedereen met evenveel respect; zusje, moeder, kleding, spullen, en ook zichzelf.

Nescio

Marshmallow idd consequent zijn. Dan maar geen schermtijd meer. En op momenten dat het wel goed gaat veel complimentjes geven!

Torretjeee

Marshmallow Ja maar geen schermtijd voor iets wat is gebeurd in de ochtend, is misschien voor die leeftijd te ver weg. Hij is dat al lang weer vergeten hoe dat moment voelde, als je dat een uur later nog zegt en herinnerd aan waarom dan voelt dat oprecht oneerlijk voor hem. Je zegt dat het hem weinig uit maakt maar ook dat hij gewoon weer de deur open maakt. Hij wil dus niet op de gang blijven waar ik uit op maak dat hij dat dus niet leuk vindt. Op de trap blijven zetten tot er bijvoorbeeld 3 min voorbij zijn, en dan als hij eraf komt gaat de tijd opnieuw in. Dat vergt wat doorzetting van jou kant om hem steeds weer terug zetten tot hij daadwerkelijk blijft zitten. Zo is het op dat moment een vervelende consequentie voor zijn gedrag.

Als hij gewoon op de trap gaat zitten de volle 3 minuten zonder te mokken dan zou ik inderdaad iets anders bedenken.

En dat hij boos wordt kan hij niks aan doen, wel hoe hij die boosheid uit. Als mijn 2 jarige boos is en wil slaan zeg ik dat hij even in mijn handen mag knijpen. Dus niet mijn vel maar echt even goed handen vast houden en dan knijpen. Nu zal dat voor een 4 jarige niet passend zijn maar wellicht kan je iets anders bedenken?

Sevenof9

Marshmallow Ik denk dat het heel belangrijk is om consequent te zijn. Nu probeer je verschillende dingen en dat is niet duidelijk voor hem. Dat gang/slaapkamer geen optie is omdat hij de deur open maakt geeft aan dat je hem de controle geeft over zijn straf. Hij bepaalt, want als hij zich ergens niet aan houdt geef jij het op. Ik denk dat geen tv/schermtijd niet passend is voor zijn leeftijd en zeker niet als het voor een heel dagdeel is, dat kan hij helemaal niet overzien. Hij kan zich waarschijnlijk ook niet zo goed beheersen dat hij die afweging gaat maken, dus dan blijf je bezig met schermtijd afnemen en dat is in de praktijk moeilijk te realiseren.
Ik zou hem wel op de gang zetten, of op de trap laten zitten. Benoem dan waarom hij op de trap moet zitten en voor hoe lang. En steeds als hij eraf komt hem er terug naartoe brengen zonder verder iets te zeggen (de eerste keer dat hij eraf gaat kun je het nog wel een keer benoemen) of hem aandacht te geven, net zo lang tot hij blijft zitten. Het aantal minuten dat hij moet zitten gelijk houden aan zijn leeftijd, jaar ouder is 1 minuut extra op de gang. Als jij dit lang genoeg volhoudt geeft hij het echt wel een keer op en dan zal hij gewoon blijven zitten, omdat hij gaat merken dat het dan sneller klaar is. Als hij de straf heeft uitgezeten moet hij het goedmaken/sorry zeggen. Dit is wat supernanny ook altijd doet 😛 maar het werkt wel, zeker bij zulke jonge kinderen. Hoe is jullie dagstructuur verder, is het duidelijk voor hem wat er verwacht wordt? Misschien is het ook goed om het inzichtelijk te maken met pictogrammen en de regels ook ergens duidelijk afbeelden, zodat je daarnaar kunt verwijzen. Wat ook belangrijk is, is dat je consequent bent in het aantal waarschuwingen dat je geeft. Bijvoorbeeld altijd eerst een waarschuwing en daarna naar de gang/trap.

Vulpen

Torretjeee Kranten verscheuren, op kussens slaan, springen...

Marshmallow

Vulpen ik heb hem al zo vaak verteld dat hij op kussens mag slaan als hij boos is, maar toch vloog er weer een bord door de kamer vanavond. Die hij later wel heeft opgeruimd trouwens.

Marshmallow

Sevenof9 hmm ja dat klinkt wel beter idd. Ik denk dat het dan wel heel erg zwaar wordt in het begin, want hij is behoorlijk koppig, maar goed dat ben ik ook 😆.
Denk wel dat het dan belangrijk is dat zijn vader dit ook zo gaat doen. Geen trap hier in huis, maar gang werkt ook prima.

@[verwijderd] hij wordt voornamelijk boos omdat er iets niet gaat zoals hij verwacht/wil dat het gaat. Dat kan echt van alles zijn. Vanmiddag zei hij, terwijl hij tv keek 'Oh ik moet nodig plassen' en vervolgens 1 seconde later te zeggen dat hij toch niet hoefde, terwijl hij dat overduidelijk niet zo was. Ik wilde niet dat hij in zijn broek zou plassen dus zei tegen hem dat hij maar even naar de wc moest gaan. Serie op pauze en later weer verder kijken. Maar dat was niet wat hij wilde. Hij wilde verder kijken koste wat kost. Einde van het liedje, er vloog en bord door de kamer, ik deed de televisie uit en hij zat heel boos op het toilet.

Ik heb het gevoel dat ik echt heel erg duidelijk moet zijn met wat er elk moment van de dag gebeurd. Ik wil toch echt dit weekend een week planner gaan maken. Iconen met duidelijke afbeeldingen uitprinten zodat hij weet wat er gedaan wordt elke dag en ook meteen wanneer hij bij mij of papa is.

Sevenof9

Marshmallow Ja het zal zeker zwaar zijn in het begin, maar het levert wel wat op. Naast straffen is het natuurlijk ook belangrijk om erkenning te hebben voor zijn gevoel, dat is misschien nog wel een voorstadium. Ik weet niet of hij ineens ontploft, maar ik vind het altijd wel werken als je merkt dat een kind wat meer gespannen wordt te benoemen hoe het kind zich voelt 'jammer he, dat dit niet doorgaat' 'spannend dat sinterklaas komt' enzovoort. Dat werkt bij onze jongste van 11 nog steeds heel goed, die heeft ook een flink temperament met bijbehorende driftbuien, maar inmiddels weten we dat dit 9 van de 10 keer komt door spanning of overprikkeling, als we haar dan knuffelen en het benoemen voor ze boos wordt kunnen we het vaak voorkomen. Maar het duurde wel even voor we daar achter waren, zal niet bij elk kind zo werken.

Marshmallow

Sevenof9 ik ga er eens op letten of ik het aan voel komen of niet. Meestal lijkt het op ontploffen, maar ik weet van mezelf dat het bij mij dan al meestal sluimert aan de oppervlakte. Dus misschien kan ik het zo toch al merken.
Ik weet wel dat hij echt teveel prikkels heeft af en toe een na extreme drukte heeft hij het zwaar en reageert hij alles op mij af. Wat logisch is, want ik ben veilig.

Sevenof9

Marshmallow Succes! En als je er niet uitkomt is het ook helemaal niet erg om opvoedingsondersteuning in te schakelen he, kan best heel erg helpen als iemand ook meekijkt en jou en je zoon kan observeren.