Ik ben er altijd makkelijk in geweest en heb ook nooit gedacht: o, ze moet wat eten, en weet ik het wat. Eet ze niet dan niet. Maar dan ook geen toetje inmiddels. Toen ze kleiner was gaven we dat gewoon wel. Ik heb het gedoe er ook nooit van begrepen. Zag het bij mn zus en dr dochter altijd dat gedram om maar wat in hun kind te krijgen. Doodvermoeiend. Normaal gesproken, ik snap dat er soms uitzonderingen zijn, hongert een kind zichzelf echt niet uit.
