Ik zie weer helder. Dit klinkt echt heel gek. Ik kan het niet goed omschrijven. Mijn hoofd voelt meer helder. Minder zwaar. Het zware gevoel is nu meer op de achtergrond aanwezig. Niet overheersend. Mijn hoofdpijn is zelfs weggetrokken. Ik kan mij niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst geen hoofdpijn had. Je went er gewoon aan. Ik zeg altijd dat ik in de middag hoofdpijn krijg, maar realiseer mij nu dat ik in de ochtend ook altijd (wel minder) hoofdpijn had.
Volgens mijn man kijk ik ook meer helder uit mijn ogen. Ik zie er minder uit alsof ik een enorm kater heb (zijn woorden ๐คจ). Ik kijk volgens hem ook minder naar beneden nu als we praten. Ik kijk namelijk veel naar de grond om prikkels te vermijden. Bij onbekende probeer ik wel heel bewust oogcontact te maken hoor, maar dat is heel vermoeiend. Boek lezen lukt alleen nog steeds niet, maar het is natuurlijk geen wondermiddel. Verbetering en geen perfectie ๐.
Weet je dat ik mij nu echt weer een beetje mijzelf voel? Ik kan wel janken van blijdschap (en dat doe ik ook ๐คฃ). Ik was gewoon vergeten hoe dat voelde. Wauw!!
Ik heb nu een lage dosering gehad
en samen met de psychiater ga ik uitzoeken wat nu voor mij de juiste dosering is, maar ik denk echt dat dit gaat helpen. Jemig ik jank echt van blijdschap.
Het lijkt zelfs of mijn lijf minder pijn doet, maar ik weet niet of dit kan. Lijkt mij helemaal niet logisch.
Ik kan mij niet herinneren dat ik eerder direct zo enorm verschil merkte in lijf en hoofd? Hebben jullie dat wel? Dan merkte ik het vooral in mijn bezigheden overdag dat het werkte, maar nu lijkt het alsof er allemaal luikjes opengaan. Is dit raar? Of zou dat zijn omdat ik het niet meer gewend ben? Dat je dit altijd de eerste keer hebt? Ik kan mij dat niet meer herinneren.
Ik ben even helemaal hyper en blij!