LilyMilie het is niet gek hoor. Ik had dat de eerste tijd ook. Was best een beetje teleurgesteld in de werking van de medicatie en las/zag onrealistische verwachtingen voorbij komen op social media. En daarbij werd ik depressief van de medicatie.
Al vrij snel had ik wel door dat de echte verandering vanuit de cognitie moet komen en dat je het nogsteeds zelf zou moeten doen. Waarschijnlijk kn ik nooit de standaard persoon worden, en ook mensen zonder adhd zijn niet perfect.
Voor mij was het belangrijkste:
- planning beter kunnen uitvoeren zonder extreem last minute in actie te komen en daarbij dus uitstelgedrag vaker vermijden.
- emotie regulatie
- meer energie overhouden aan het einde van de dag
- leren omgaan dat sommige dingen extra moeite zullen kosten
- negatieve gedachten minder invloed laten hebben en m’n faalangst aanpakken.
- onder en over prikkeling beter herkennen en op kunnen inspelen.
Deze punten behandelen we dmv cognitieve gedragstherapie. En tot nu toe vind ik dat heel fijn en goed werken.
De beweeglijkheid/hyperactivity, impulsief aankopen doen/handelen/mensen onderbreken en een minder vol hoofd aan gedachtes is door de medicatie wel al een heel stuk verbeterd.
Het mensen onderbreken in een gesprek kan ik veel beter handelen en probeer ik echt op te letten. Ik heb daarin meer controle ipv dat ik een ongecontroleerd projectiel erin ben. Andere dingen zoals fidgeten en wiebelen met m’n benen hoort gewoon bij mij en wil ik accepteren dat dat zo is, als het met medicatie houdbaar is zonder het gevoel te hebben dat m’n zenuwuiteinden uit m’n lichaam worden getrokken tijdens momenten dat ik stil moet zitten vind ik het prima om te wiebelen op m’n stoel. Dan maar sociaal vreemd, i don’t care.
Net als wanneer ik enthousiast ben over een onderwerp en enorm passievol over vertel zonder rem 😅😅.
Het dingen vergeten is gebeurd nog net zo vaak maar omdat ik minder gedachtes heb herinner ik het me wel eerder.
En verder… ja t is niet anders. Maar een betere concentratie en niet door alles afgeleid worden en alles hierboven zijn grote voordelen van de medicatie.
Maar ik hoor nogsteeds elke speld vallen en zie en hoor alles om me heen, dat hebben mensen met adhd ook (tenminste, miss in iets mindere mate). Alleen hun kunnen het controleren er niet op te reageren, dat lukt mij met medicatie miss niet helemaal maar wel beter.
De andere punten die ik bovenin heb gezet zijn gedragsveranderingen en die tover je niet weg met een pilletje. Daarvoor heb ik kennis nodig hoe ik dat kan veranderen om het daarna te kunnen toepassen. Die verandering heeft tijd nodig en zal nooit makkelijk worden. Ook gebruik ik “hulpmiddelen”. Zoals alles opschrijven om te kunnen onthouden. Ik heb als ik iets met aandacht moet doen een papiertje naast me liggen en elke keer als er een Ohja dat moet ik nog doen gedachte komt schrijf ik die op voor later ipv afgeleid te worden van waar ik mee bezig ben en het direct uit te gaan voeren.
Als klein voorbeeld.
Verandering heeft tijd nodig, perfect bestaat niet en het accepteren dat het goed genoeg is. Dat is een groot punt waar ik aan werk in therapie. En de echt belemmerende factoren zo goed als kan verminderen zodat het dragelijker wordt om met de adhd te leven.
