Blue wat ik zelf altijd prettig vond als mensen gewoon vroegen hoe het ging en het onderwerp niet probeerden te vermijden. Gewoon luisterden, begrip toonden en niet met allerlei ‘oplossingen’ aan kwamen. Geen domme opmerkingen maakten, zoals: je bent nog jong, gelukkig was je nog maar kort zwanger, wees blij dat het mis ging, want anders had je een gehandicapt kind, ga op vakantie, neem een hond enz. Ik heb ze allemaal voorbij horen komen.
Wat ik heel mooi vond, was dat ik van mijn zus na mijn eerste miskraam een hele mooie ketting kreeg. Een maansteen in de vorm van een traan.
Wij zijn zelf na de derde opeenvolgende miskraam begonnen met onderzoeken naar de oorzaak. Het werd toentertijd echter al na de tweede miskraam aangeboden, maar dat wilden wij toen nog niet. Geen idee of dit nog steeds zo is en of ze dit überhaupt willen.
