Ik sta op vrijdagochtend in groep 5, een heerlijk klein clubje lieve kinderen. 🥰 komt D van de wc af de klas binnen rennen, behoorlijk in paniek. Dikke tranen over zijn wangen, rood aangelopen en grote ogen. Er flitst door mij heen ‘wat kan er in hemels naam op de wc gebeurd zijn dat hij zo terug komt?!?’ 🤔
Hij begon een warrig verhaal over vanmorgen, ingevlogen!! Ik snapte er niets van…. ‘Stop, haal even rustig adem D en leg me dan uit wat er is.’
Daar kwam het ‘juf, er is vanmorgen iets in mijn neus gevlogen, ik weet niet wat, en ik krijg het er niet meer uiuiuiuiuit!!!!’ Ik:’vanmorgen toen je naar school kwam?’ D ‘jaaaaa!!!’ 😭
Ik kijk in zijn neus en zie inderdaad iets wits achterin zijn rechter neusgat zitten 😳🤔
Ik heb hem meegenomen naar de wasbak, een papieren doekje gepakt en uitgelegd dat ik zijn linker neusgat dicht ga houden en hij flink moet snuiten. Nou dat deed hij! Ik zag er iets uitvliegen, hij ving het op in het papiertje en frommelde het snel op.
Dus ik zei ‘nou ben ik wel heeeeel nieuwsgierig wat er vanmorgen zo knap is geweest om precies in jouw neus te vliegen….. laat maar eens zien…’
Met enige tegenzin maakte hij het propje papier weer open en daar was zijn gummetje….. 🤭
Ik heb hem en de rest van de kinderen, die het hele tafereel ademloos hadden gevolgd, maar even uitgelegd dat iedereen wel eens iets onhandigs doet of overkomt maar dat je dat dan gewoon eerlijk mag vertellen.
