Ik ging gisteren boodschappen doen met R. Doen we vaak lopend.
Op een gegeven moment was R behoorlijk aan het treuzelen. Afgeleid door van alles. Dus ik denk, ik loop door. Vaak volgt ze wel.
Dus ik kijk haar kant op. Zeg: "Doei doei R!" Ik zwaai, en ik loop door. R kijkt me aan. Steekt haar hand in de lucht, zwaait. "Doei doei". En ze gaat weer doen wat ze aan het doen was. Ze is nog geen twee.
