N. ziet er al weken naar uit om naar het nieuwe huis van haar oom en tante te mogen kijken. Gisteren was het dan zo ver.
Om kwart over zes ‘s ochtends stond ze, aangekleed en wel in onooglijke glitteroutfit, in onze deuropening, vingertje en kin omhoog en sprak gewichtig: “papa, mama, vandaag is het zover. Vandaag is een bijzondere dag!”
De teleurstelling was groot toen bleek dat het huis nog een bouwval was en er geen speelgoed was (“HOE KAN ER IN EEN HUIS GEEN SPEELGOED ZIJN?”).
Ze mocht wel op de muren tekenen. Die stoute twinkel in dr ogen toen ze hoorde dat dat mocht, was alles... 😂
