[verwijderd] mijn vorige tandarts heeft mijn angst enorm vergroot. Ik was al geen held, maar hij heeft mij flink gepusht onder het motto, niet miepen, gewoon liggen. Als je de volgende keer nog steeds bang bent trekken we je kies er gewoon uit, dat soort dingen. Totaal geen begrip voor mijn spanningen, alle focus lag op 'mond open, nú, want ik heb meer te doen vandaag'. Ik werd dus alleen maar banger en ben uiteindelijk ruim 2 jaar helemaal niet meer geweest.
Nu heb ik een nieuwe, en die is compleet het tegenovergestelde. Gebit komt wel, maar ik moet me eerst veilig voelen. Zij kan mij in de tijdsspanne die er staat voor een afspraak en de mogelijkheden die zij heeft niet de ruimte geven die ze belangrijk vond om me op mijn gemak te laten voelen, dus ik heb een doorverwijzing gekregen voor een bijzonder tandheelkundig centrum waar er meer tijd genomen kan worden voor een behandeling en ik eventueel lachgas kan krijgen als het nodig is. (Of narcose, maar dat wil ik niet)
Wanneer de huidige problemen (gesprongen vulling en 2 gaatjes) dan zijn opgelost ga ik het bij haar langzaam aan weer opbouwen. Veiligheid staat bij haar bovenaan, niet het gebit zelf.
Vanmorgen voelde het echt als falen. Wéér een confrontatie met iets wat ik zou moeten kunnen en niet kan. Nu ben ik eigenlijk vooral blij dat zij die beslissing heeft genomen omdat ze kijkt naar de langere termijn en ik de ruimte krijg om het op mijn tempo te mogen doen.
