Pimpelmeesje het idee erachter snap ik. Het is een opleiding schematherapie. Belangrijk onderdeel van de behandeling is de therapeutische relatie tussen mij en de cliënt. Hierin zullen ook mij eigen schema’s getriggerd worden en het is belangrijk om te weten welke dat zijn, hoe ze tot uiting kunnen komen, wat de valkuilen kunnen zijn in combinatie met de schema’s van cliënt etc. en wat mijn schema’s nodig hebben om te ‘genezen’. Wat ik er zelf onverantwoord aan vind, is dat ik een groot deel van mijzelf bloot moet leggen voor zo opdracht zonder dat ik daar zelf ondersteuning bij heb. Het heeft behoorlijk wat bij mij losgemaakt en mentaal vond ik de impact groot. Als ik leertherapie volg vind ik het geen probleem om persoonlijke issues te bespreken, want dan heb ik iemand direct naast mij staan om te ondersteunen. Nu zit ik alleen achter mijn computertje allerlei shit op te rakelen en kan er voor mijn gevoel dan echt geen kant mee op. Nu heb ik wel ontdekt dat mijn schema’s helemaal niet zo actief zijn in het dagelijks leven (gelukkig), maar het opschrijven van traumatische gebeurtenissen is wel heftig. Ik schreef wat op en dan bedacht ik mij plotseling allerlei andere heftige herinneringen en zo ging dat continue verder. Ik heb niet het idee dat het onverwerkte trauma’s zijn, maar het is wel naar. Ik heb ook helemaal niet de behoefte om zo te blijven graven in het verleden. Het lost weinig op en mijn leven nu is goed. Daar wil ik mij op richten.
