[verwijderd] hulp vragen vind ik juist ontzettend moeilijk (hallo schema genaamd ‘schaamte/ tekort’) en ik wil al helemaal niemand tot last zijn.
Ik ben eigenlijk ook een beetje boos op deze opdracht, maar dat zal wel weer mijn boze kindmodus of boze beschermer zijn 🙄. Ik vind het zo oneerlijk dat de een bij traumatische gebeurtenissen het verhaal van zijn dode hond kan opschrijven en ik suicidepoging nummer zoveel van mijn moeder met al haar ‘gezellige’ waardeloze alcoholverslaafde vriendjes.
Ik wil dit gewoon achter mij laten en mijn leven nu leiden, maar het lijkt wel alsof het verleden mij altijd weer probeert in te halen. Voor mij is het klaar. Ik heb een fijn en leuk leven en ik wil mij richten op de toekomst.
Ik weet donders goed welke schema’s en modi bij mij actief kunnen zijn en op welke manier ik daar in mijn werk rekening mee moet houden. Ik heb niet het idee dat ik zoveel meer inzicht krijg door elke traumatische gebeurtenis weer op te schrijven en te herkauwen. Ik ga braaf mijn ding doen, schrijf een laatste protestbrief, zal nog een paar keer van mij af zeiken en zeuren en dan is het klaar.
