[verwijderd] ach, wat naar.
Ik kan me herinneren dat ik mezelf als kind ook dik voelde en dat ik op het strand geen badpak aan wilde, omdat je dan mijn bovenbenen zag...
Terwijl als ik nu naar die foto's kijk, was ik echt een mager, doodnormaal kind. Zo zonde dat ik die gedachtes had, ik was echt nog maar een jaar of 10.
Later op de middelbare school leek ik het juist niet meer te kunnen zien en vond ik mezelf helemaal niet dik. Terwijl ik echt elke dag snoep en chips kocht.
Pas toen ik op mijn 17e een keer bij mijn tante op de weegschaal stond, schrok ik me dood. Ik was in de 70 kilo (1.63 m lang...) en toen zag ik pas dat ik echt dik geworden was.
Wat ik heel fijn vond is dat mijn moeder er nooit een ding van heeft gemaakt. Eigenlijk werd het nooit benoemd thuis, waardoor ik het zelf ook niet zag.
En achteraf is dat heel goed geweest denk ik, anders was ik nog onzekerder geworden.
Totdat dus m'n ogen geopend werden en ik uit mezelf 15 kilo ben afgevallen, zo rond mijn studeren.
Dus eigenlijk zou ik zeggen: het niet echt ter sprake brengen, zodat het ook niet een ding wordt en ze er nog meer mee bezig gaat.
Maar goed, ik denk eigenlijk dat dat bij jouw dochter niet werkt, omdat ze het zelf al zo duidelijk aangeeft.
Wel verdrietig dat ze er zo veel mee bezig is 🙁
