Sevenof9 mijn hyperfocus duurt nooit heel lang. Een week of 2 max., dan verveelt het onderwerp me alweer. Meestal duurt het een dag of een avond, soms een paar dagen. Het nare is dat het mijn leven overneemt, er zit geen rem op. Daarom dat ik het echt als negatief zie.
Het kan een onderwerp zijn wat me grijpt. ik lees er dan alles over, verzamel alles wat ik verzamelen kan. Het moet ook snel en in de details. Ik kan er niet over ophouden met praten tot vervelens toe. Dat weet ik dan ook maar het is dan zo overheersend voor mij, ik moét erover praten.
Maar het kan ook een boek zijn, of een tv serie: die moet dan uit. De wereld kan in brand staan, ik zal doorlezen. In het verleden regelmatig mijn treinstation voorbij gereden omdat ik in een boek zat. Boek was belangrijker dan school bijv. Na het boek ga ik verder; recenties en opinies lezen, theorieën, achtergronden, inspiraties. Ik zit een soort van gevangen totdat de hyperfocus me los laat.
Mijn vriend is nu bijvoorbeeld geïnteresseerd in gitaar, hij speelt elke avond, zoekt tijdens werk op internet naar nieuwe liedjes, nieuwe technieken, hij is er veel mee bezig (in zijn hoofd) enz. Maar da's geen hyperfocus, da's gewoon enthousiasme. Hyper focus voor mij is hyper = groot, extreem, het neemt je over.
Niet positief.
