Ik ben net terug van een kennismakingsgesprek bij de revalidatiekliniek. Poeh ik vond het nu al heftig. Het begon allemaal vrij normaal, globaal verteld wat mijn klachten waren en hoe mijn diagnose was gesteld en paar maanden geleden is ingetrokken. Daarna kwamen de wat lastigere vragen en zat ik al te vechten tegen mijn emoties en tranen. Hij vroeg: 'Wat zou je graag willen doen, wat je nu niet kan doen?'
Ik zo van: 'Leuke dingen ondernemen met mijn kinderen'. Dinsdag ging ik naar het luchtvaartmuseum met mijn zoon, ik had echt een zo'n licht mogelijk rugzakje ingepakt, met het oog op pijnklachten. En na 1 uur had ik al zoveel pijn in mijn nek dat ik die hele rugzak niet meer kon verdragen. Dat vond ik zo ontzettend klote, ik wil gewoon een leuke moeder zijn voor mijn kinderen die leuke dingen met ze doet en dat kan ik gewoon niet door die stomme kut pijn. Dat maakt me zo boos en verdrietig 😢
En hij vroeg: 'Zorg je goed voor jezelf?'. Nou ja eigenlijk zorg ik helemaal niet goed voor mezelf, ik wil zoveel en doe er helemaal niets aan. Ik eet niet altijd even gezond, ik wil allemaal leuke dingen doen die ik niet doe. En ik ben eenzaam en eigenlijk ook gewoon ongelukkig als mijn kinderen niet bij me zijn, allemaal dingen die ik onbewust al wist, maar nu ineens realiseer ofzo en hardop zeg.
Dus nou ja dit was nog maar een kennismakingsgesprek hoe gaan de intakegesprekken dan worden?
Die heb ik trouwens, volgende week vrijdag en dan twee keer op een woensdag, met een fysio, psycholoog en een revalidatiearts. Wat mij betreft ga ik ervoor! Ik hoop dat mijn werkgever me hierin goed ondersteunt zodat het mij geen verlofuren kost, maar dat ik toch weer deels ziek wordt gemeld oid.
Het is een intensief traject van 12 weken, 2 dagdelen per week. Als de zorgverzekeraar ermee akkoord gaat dan wordt het helemaal vergoed, ook wel fijn. En stel de zorgverzekeraar gaat er niet mee akkoord dan zou het nog via mijn werkgever kunnen gaan, want zij werken daar veel mee. Maar goed hopelijk gaat de zorgverzekeraar gewoon akkoord.
