Aaah, voetbal in de pauze. In de ene klas heb je er als juf een heel schooljaar geen omkijken naar. In de andere klas is het werkelijk iedere dag ge-piep en gedoe. En vergis je niet: dat geruzie verpest niet alleen de pauze, het ettert nog na in de klas. Want geloof maar niet dat kinderen die na een pauze gefrustreerd en opgefokt binnen komen, lekker naar de rekeninstructie gaan zitten luisteren.
Wat pauzes betreft ben ik een redelijke hands-of juf. Meer een 'meester', eigenlijk. Los je problemen lekker samen op. Als het nodig is, wil ik best belangstellend meeluisteren hoe je dat doet. Indien nodig stimuleer ik het oplossend vermogen een beetje door eerfijntjes op te wijzen dat als zij het niet zelf regelen, dat ik het dan regel en daar wordt meestal niemand gelukkiger van. Je moet eens kijken hoe vlot ze dan vaak tot een compromis komen.
Nu heb ik over het algemeen wel de hogere groepen. Zeven jaar is nog een stukje jonger. Daar zul je als leraar wat meer in moeten bemiddelen. Misschien wat suggesties doen voor oplossingen, waar ze uit kunnen kiezen. Het was fijn geweest als de twee jongens in die fase al hadden bedacht en afgesproken om minder vaak samen in één team te gaan. Als het de kinderen uiteindelijk echt niet lukt om dit soort zaken zelf op te lossen, smijt je er een regel tegenaan. Na een week of wat kijken we dan wel weer verder.
Dit is een groepsproces, waar je als 'buitenstaander' vooral uit moet blijven. Als leerkracht sta je half in en half boven een groep. Als ouder sta je er gewoon buiten. Dus natuurlijk stuur je even een mailtje naar de juf als je kind ongelukkig thuis komt. Niet elk kind laat dat op school even duidelijk zien. Dus laat het weten dat zoon het als straf ervaart en dat de reden achter deze nieuwe afspraak hem dus niet voldoende duidelijk is. En dat eventueel 1x per week wel in hetzelfde team, voor hem al zou schelen.
Beetje fatsoenlijke juf denkt daar even over na. Die heeft misschien na weken van rekenles-verstorend gedoe ook enigszins geïrriteerd een besluit genomen, om van het gezeur af te zijn. Als je dan even een berichtje stuurt, weet de juf dat ze in ieder geval nog even met die kinderen in gesprek moet om e.e.a. uit te leggen. Misschien kijkt ze zelfs of er nog wat speelruimte is binnen de afspraken die er zijn. Wellicht pas na een afkoelperiode. Niet elke teleurstelling of tegenslag hoeft immers meteen uit de weg geruimd te worden.
