Bloem Ja dat zijn voorbeelden op kind-puber-jongere-niveau.
Vergis je niet, ik kom echt nog steeds wel eens in situaties waarin mensen me heel vreemd aankijken omdat ik niet drink. Ik snap je punt, daarom ook mijn vermoeden dat heel veel mensen zich (wel eens) een buitenbeentje voelen. En misschien voel je je sneller zo als je je tijdens je jeugd zo gevoeld hebt?
Ik vind dat trouwens het waardevolste wat ik heb geleerd van zp en dit forum. Dat verbond wat Sevenof9 beschrijft, had/heb ik ook heel erg, alsof 'een echte, goede vrouw' zijn automatisch met zich meebrengt dat je het comfortabel vindt om een panty te dragen, zin hebt mascara op te doen, het lukt om tampons te gebruiken, een knot in je haar te maken, weet hoe je moet dweilen en hoe je vriendinnen kunt behouden. En ik weet en wist best dat dat gestoeld is op vooroordelen en dat het allemaal wat diffuser in elkaar zit, maar wat ik geleerd heb, is dat ik uiteindelijk óók veel gemeen heb met andere mensen. Ik focuste op de verschillen terwijl er ook veel overeenkomsten zijn (de hoeveelheid overeenkomsten zijn wel enorm toegenomen door het krijgen van kinderen). 'Jullie' zijn ook vaak moe, bang, teleurgesteld of verdrietig. Soms nog om betere redenen ook.
Ik dacht altijd dat als mensen probleemloos vrouw kunnen zijn volgens mijn nogal strikte definitie ze daar zoveel geluk van zouden ondervinden dat dat voor hen een doorslaggevende factor is. Maar het is enkel een onbewuste factor, het werkt enkel de andere kant op: als je je er erg bewust van bent dat je er niet bij hoort, werkt dat niet bevorderend voor hoe gelukkig je bent.
[edit] Had jullie laatste reacties nog niet gelezen, nogal lang hierover gedaan 😉
