Oh jongens wat baal ik en ben ik verdrietig.
Ik heb met de zwangerschap van mijn zoon op controle gelopen in het Erasmus en ben bevallen in het Sofia. Dit was allemaal geen pretje.
Ik vond de kijkraampjes (voor de artsen in opleiding) in de verloskamers vervelend, ik lag op zaal met 5 andere vrouwen, waarvan de kinderen allemaal wat mankeerden. Je zit natuurlijk niet voor niets in het Sofia.. Dat betekent dus de eerste dagen (na een spoedsectio) tussen de horrorverhalen en de huilende kraamvrouwen.
De lactatiedeskundige kon ik helemaal niks mee.. die zag zelfs over het hoofd dat zoon een te kort tongriempje had. Borstvoeding mislukt.. đ¤Ļââī¸
Nu alles op alles gezet om in het streekziekenhuis te bevallen, maar dat hangt af van 1 antistof in mijn bloed.
Ik heb een auto-immuunziekte en deze antistof kan ervoor zorgen dat onze baby de eerste 6 maanden huidklachten heeft, maar ook is er het risico van een aangeboren hartafwijking bij de baby.
Die kans is vrij klein, maar toch nog 1-2%.
Ik heb zojuist te horen gekregen dat ik, tijdens een periode van 10-11 jaar ziekte, deze antistof voor de tweede keer toch weer in m'n bloed heb.
Ik weet nog niet of dit betekent dat ik volledig overgedragen word naar het Erasmus, of alleen voor extra controles en de bevalling.
Ik baal hier zo verschrikkelijk van, zit bijna te janken achter mijn bureau.
Dat stomme lichaam van mij! Ik heb een hele milde vorm van deze ziekte en op de twee belangrijkste momenten laat mijn lichaam me in de steek.
Sowieso is het een risico voor de baby, wat natuurlijk al enorm kut is. En ten tweede kijk ik nu gelijk enorm op tegen weer een bevalling daar. Ik heb daar een rot bevalling gehad en mijn man is daar een kindje verloren met 27 weken. Dit is voor ons allebei niet de plek om weer een kindje te krijgen, maar helaas is het niet anders.
Moest het ff kwijt. đĸ
