Wij hebben een bijna 6-jarige Spaanse pointer uit het asiel. Ze is nu ruim 2 jaar bij ons en gelukkig gaat het iedere keer wat beter.
De eerste tijd was echt vreselijk om aan te zien, bijna continue trillen van de angst, droge ogen van gestresst de hele tijd ogen open houden en onmogelijk om contact mee te maken.
In eerste instantie van een trainer en gedragstherapeut de diagnose gekregen van kennel syndroom, dit is later veranderd in learned helplessness syndroom 🙁
Dit betekent dat ze zo mishandeld is dat ze geleerd heeft niets aan haar situatie te kunnen veranderen en zich dus compleet had terug getrokken in zichzelf en niet op normale stimulans (bijvoorbeeld met eten) reageerde.
Met heel veel rust, liefde en geduld is ze nu gelukkig een heel stuk verbeterd, al zal ze altijd bangig zijn en gevoelig blijven voor veranderingen en dan snel in de stress schieten.
maar het is zo’n schat, zo lief en nu zelfs zo aanhankelijk dat ze bij je komt liggen of tegen je aan en buiten is ze helemaal grappig om te zien, speels en vrolijk 🙂
