2 tot 3 jaar
Ik was op het strand. Achter mij waren mijn vader en moeder dingen aan het doen. Ik keek naar de branding en zag daar een kindje spelen met een kam, dat ze in een blauw hoesje deed en er weer uithaalde, ze kamde het zand en stak de kam weer in het hoesje etc. Ze droeg een luier en een zonnehoedje. Na een tijdje naar het kindje te hebben gekeken draaide ik me weer om, naar mijn ouders. Maar ik zag ze niet. Ik ging ze zoeken. Ik liep maar en liep maar, maar ik zag ze nergens. Na een tijdje kwam er een mevrouw naar me toe die mijn hand pakte. Ze praatte tegen me, maar ik verstond haar niet. Ze had een bikini met streepjes en een grote bos krullend licht haar. We gingen samen lopen, hand in hand, steeds verder van de plek af waar ik met mijn ouders gezeten had. Er landde een lieveheersbeestje op mijn arm. Terwijl we doorliepen keek ik ernaar en hoopte dat het zou blijven zitten, maar toen we stil hielden vloog het weg. Ik keek omhoog naar de politie te paard die met de mevrouw praatte. Verder gaat deze herinnering niet, maar mijn ouders schijnen me 3 uur kwijt te zijn geweest en mijn vader zegt dat hij er nu nog steeds wel eens nachtmerries over heeft.
Verder herinner ik mij dat we met mijn zusje naar het consultatiebureau gingen en dat daar kleine hokjes langs de wand stonden waar de baby's opgelegd werden. Ze werden aan- en uitgekleed, er waren veel boekjes en ook een speelplaatsje met plateaus.
Ik herinner me hoe ik met mijn vader en zusje naar mijn moeder in het ziekenhuis ging om naar ons nieuwe broertje te kijken en dat mijn moeder zei: "Zijn hoofd is nu paars, maar dat verandert nog in een normale kleur." We kregen cadeaus, zogenaamd van mijn broertje, wat ik niet geloofwaardig vond.
Ik herinner me tekenfilms die ik in deze tijd keek. Boekjes die ik las. Dat mijn vader me 'voorlas' uit Sneeuwwitje, die hij BIanca noemde. Toen ik leerde lezen kwam ik erachter dat hij me een hoop onzin op de mouw gespeld had 😉 Die kleine mannetjes waren niet haar broertjes, maar dwergen etc.
...........................................
Ik heb echt heel veel herinneringen aan mijn vroege kinderjaren. Kermissen waar we heen reisden, het vele wachten in de hete auto naast de maxicosi waar mijn zusje in lag te slapen. Gewassen worden in de gootsteen van de keuken, doktersbezoekjes, bezoekjes aan familie, in de kerk zitten, naar zondagsschool gaan, de kleuterschool, kinderfeestjes, zwemles, hoe het centrum van onze woonplaats er destijds uitzag, het interieur van de auto van mijn grootouders, de afbeeldingen op mijn beddengoed, de kleren die ik aanhad, reclames op televisie, de knoppen van de videorecorder, welke spullen er in de loods van mijn opa stonden, de theelepeltjescollectie van mijn oma, hoe mijn opa een halve tube mayonaise uitkneep op de sla en zijn bord leeg likte, dat ik mijn Chileense opa en oma nooit verstond en dat ik daar altijd lauwwarme Roosvicee kreeg waar ik direct misselijk van werd, dat het bij hen altijd naar de Zibrokachel stonk, noem maar op.
