Mijn lieve prepuberdochter. Wat word je groot en zelfstandig. Je regelt de dingen wel die je wilt. Oplossingen bedenken. Soms ook wel een boze bui maar dat mag.
Dat je een moedertje bent wisten we al. Met je 11 jaar kan je al zoveel. Voor je kleinste zusje zorgen is zelden een probleem.
En nu... blijkt je hart nog groter te zijn. Heb je opa een nieuw stukje L laten zien. Je wilde mee met gehandicaptenzwemmen met opa (begeleider) en tante A (verstandelijk beperkt). Uit het huis van tante gingen er nog meer mee. Allemaal met een beperking. En je hebt genoten. Opa zei: ze voelde goed aan wat bij wie kon. En hoewel je nog te jong bent voor begeleider, wil hij je elke maand een keer meenemen want je hebt het in je.
En oma? Die heeft ook genoten van je in het weekend. Samen met tante A dingen doen. Het was de eerste keer, jullie samen een paar dagen bij hun. Maar oma wil het vaker. Want ook aan haar liet je ook díé zorgzame kant zien. Het stukje wat je niet laat zien als er veel familie bij is.
En ik? Ik ben trots. Dankbaar. Voel me gezegend met zo'n mooie dochter.
(Dit gaat over L van 11)
