Ik wil even hardop uitspreken hoe trots ik ben op Robbie.
De manier waarop wij zo natuurlijk communiceren met elkaar lukt hem niet. Het intens en hij mist gewoon dat taalgevoel. Het is te abstract voor hem. Maar toch probeert hij het zo hard! Hij is zelden gefrustreerd, zelden boos. Hij wil leren! Hij heeft wel de interesse ondanks dat taal en mensen totaal chaotisch en onbegrijpelijk zijn voor hem. Alleen al daarom.. wauw! Ik had misschien al opgegeven en me gefocust op wat me wel lukt.
Ondertussen doet hij dat ook: hij focust zich ook op waar hij wel goed in is. Exacte vakken; met name rekenen is nu een hit. Dat is denk ik lekker feitelijk, er is maar 1 uitkomt van 2+2. Zoiets.
Hij kan tellen tot 100, ook in stappen van twee. Zowel even als oneven. Hij kan optellen met cijfers tot tien. Hij begint nu ook met aftrekken en < = > . Daarnaast natuurlijk al die rijtjes die hij kent. Sommige daarvan kan hij toepassen, anderen nog niet. Hij verbaasd me welke dag weer.
woordjes leert hij op de reken manier. L + A = La. Hij kan La nog niet toepassen, dat is te abstract, maar hij leert het wel. En ik denk dat zodra het taalknopje omgaat dat hij een hele database aan lettercombinaties welke woordjes blijken te zijn heeft klaarstaan.
Zijn doorzettingsvermogen is heel groot, hij kan multitasken (rekent terwijl hij liedjes zingt).
En dan te bedenken dat ik alleen zie wat eruit komt, wat natuurlijk weinig is. Wat zou er allemaal in zijn koppie omgaan?
Ik ben zo trots op mijn hard werkende jongen! ❤️
