Ik ben trots op onze dochter. Ze zit in groep 8 en het hele afscheid met alle dingen die daar bij horen, kamp, Cito, musical, afscheidsfeest, snoep uitdelen en het samen toe werken naar het van school gaan, alles is afgezegd of staat op losse schroeven.
Daarbij gaat het kamperen in de mei vakantie en misschien in de zomervakantie ook niet door...
Wij horen haar er niet over klagen, ze neemt het dapper zoals het is, hoopt wel dat de dingen doorgaan maar loopt niet op de zaken vooruit. Dat maakt me trots en leert mij dat ik, meer dan ooit in het hier en nu moet leven.
