Ik ben zo trots op mijn dochter (11) ze heeft net zelf aan haar hardlooptrainer verteld dat ze een pauze neemt van de vrijdagtrainingen omdat ze niet zo goed weet of ze het nog leuk vindt. Momenteel vindt ze het zwaar en lichamelijk veel. Ze loopt hier vanaf de zomer vakantie al mee rond/tegen aan en moet soms huilen als ze naar de training moet. Veel gesprekken over gehad met haar om te achterhalen waar het hem nou in zit en of het op te lossen is.
Wij zeggen steeds dat ze mag stoppen op de vrijdag en rustig alleen op de dinsdag kan gaan (op dinsdag trainen ze alle onderdelen van atletiek en op vrijdag alleen hardlopen, ze doet dit al vanaf dat ze 6 is)
ze is bang dat ze spijt krijgt als ze helemaal stopt maar ze kan zo weer terug komen op de vrijdag. Ze kwam er maar niet uit dus hebben wij haar voorgesteld een pauze in te lassen.
ik vond dat ze dit zelf, met mij er bij met de trainer moest bespreken en dat heeft ze zo dapper gedaan!!! Ik stond bijna te janken omdat ze zo aan het worstelen is hiermee, maar ze deed het zo goed!!!
Er zaten nog twee vaders bij ook, die zeiden toen dochter buiten was “zo, dit was duidelijk niet makkelijk voor haar, maar wat deed ze dit goed!”
de trainer zei tegen haar “wat goed dat je jezelf even de tijd geeft om hier over na te denken, slim van je!”
