Mijn hond vindt het heerlijk om mee te gaan, waar naartoe ook. Ze is dol op de stad, vooral als er straatmuziekanten zijn.
En ja, mijn hond is heel belangrijk voor mij. Daarmee vind ik niet dat het een kind is, een hond is een hond en ik doe haar geen pakjes aan ofzo. Maar ik kan er wel van genieten leuke dingen met haar te doen.
Mijn vorige hond vond het de laatste jaren van zijn leven niet meer leuk om naar drukke plekken te gaan, dus heb ik hem niet meer meegenomen.
Als wij in een restautantje zitten, wat ik overigens altijd eerst vraag, dan ligt ze bovenop mn tas (het is een klein ding) en slaapt ze. Als ik een stinkende enorme bernersenner had die net gezwommen had zou ik dat overigens niet doen, en als bij grote uitzondering iemand bang ofzo reageert dan hou ik haar uit de buurt. Maar 9 van de 10 mensen vinden het superleuk en willen haar aanhalen.
Ik snap het stukje hygiëne niet, zouden jullie het dan ook onhygiënisch vinden om bij mij thuis te eten?
Toen mijn vorige hondje slecht begon te lopen maar nog wel graag dingen deed, heb ik een wagentje gekocht. Dat beestje was alles voor mij, ik had hem van mijn 9e tot mijn 26e en dus ook in de periodes dat ik geen vrienden had en gepest werd, en toen ik in een rolstoel zat van mijn 12e tot 13e. Hij kon zo toch nog mee naar het park en ouwehands, en dan kleine stukjes lopen. Maar ik heb dat maar een paar keer gedaan want ik vond het eigenlijk voorschut om met een hondje in zo'n wagentje te lopen. Daar baal ik achteraf best van.
