Ik vind dit echt een moeilijke vraag om te beantwoorden, vooral omdat mijn waarden zo ongeveer haaks staan op die van mijn ouders. Het is lastig te benoemen wat ik echt van hen heb overgenomen, maar hierbij een poging:
- Hard werken. Als je moe bent, nóg wat harder werken.
- Niet zeuren. Al is de definitie van gezeur voor mijn ouders wel veel breder dan van mij. Ik vind het delen van emoties en gedachten niet altijd gezeur.
Ik leerde al vroeg de bargoense uitdrukking 'lauw poekelen', wat zoveel betekent als: 'niet teveel vertellen'. Achterdocht is ons niet vreemd.
Mijn ouders zijn op een aantal vlakken erg conservatief (zal ik het conservatief noemen?): klimaatverandering bestaat niet, moslims zijn terroristen, politici zijn huichelachtige rotzakken, vrouwen en mannen hebben hun eigen rollen, scheiden mag niet, enz. Dat zijn niet de dingen die ik mijn kind zou willen meegeven. Ik vind het belangrijk om een open geest te hebben en tegelijkertijd kritisch te zijn, om tolerant te zijn, vrijheden en rechten te verdedigen voor jezelf én voor de ander, te handelen uit liefde en betrokkenheid in plaats van haat en ongenoegen.
Ik hou heel veel van mijn ouders, maar inhoudelijk kan ik het niet over veel dingen hebben. En wat ik van hen heb meegekregen is dat ik niet tegen ze in moet gaan, dus ik hou mijn mond als ze iets zeggen dat me tegen de borst stuit. Ik zou van niemand anders zoveel accepteren als van mijn ouders, denk ik.
Edit// waarin ik ze wel heel tolerant vind overigens, is wat seksuele geaardheid betreft. Daarin zijn ze juist weer niet conservatief.
Edit2// Ik schilder ze hiermee erg negatief af, geloof ik. Maar het zijn liefhebbende mensen die het liefst elke minuut van de dag met hun kinderen en kleinkinderen zouden willen doorbrengen. Dat we anders over veel dingen denken, betekent natuurlijk niet dat we niet heel veel om elkaar geven.
Edit3//Inmiddels een uur later 😛 Ik heb de neiging om dit hele bericht weg te halen uit angst dat mijn ouders dit kunnen lezen en dan gaan zeggen dat ik helemaal fout heb, dat het allemaal onterechte kritiek is enz. Jeetje. Waarom durf ik zoiets niet gewoon met vol zelfvertrouwen en zonder disclaimers neer te typen?