Mijn oudste dochter is ook HSP, die heeft ook al regelmatig periodes gehad waarbij ze niet goed in haar vel zat. In groep 3 liep ze (thuis) helemaal vast om tal van zaken die met school te maken hadden, o.a. faalangst, perfectionisme en overgevoeligheid voor prikkels (geluiden van kinderen etc). Ook moeite met sociale interacties, dan riep een impulsief vriendinnetje uit boosheid 'dan ben je mijn vriendin niet meer!' en dat raakte haar dan heel erg diep, terwijl dat meisje dat na een uurtje al weer vergeten was. Of ze miste de boot bij een spelletje, speelafspraakje oid omdat ze te afwachtend was. Of kinderen die zich niet aan de regels hielden, daar kon ze zich zo over opfokken...
Om verschillende redenen hebben wij haar laten onderzoeken op autisme, maar dat kwam er niet uit. Wel bleek ze dysharmonisch IQ profiel te hebben waar school meer rekening mee moest houden (op sommige punten te hoge verwachtingen van haar, op andere punten juist te lage) en ze is een tijdje begeleid door een HSP gespecialiseerde kindercoach. Het besef dat zij niet de enige was die zo snel huilde, zo gevoelig was, etc, deed veel voor haar gevoel van eigenwaarde. Heeft ook daar geleerd dat het ook hele mooie kanten heeft. De erkenning en herkenning (en daaruit voortvloeiend verandering in aanpak op school en thuis) waren belangrijk. Ook kreeg ze technieken aangeleerd waarmee ze minder last er van kon hebben in de klas. Ze is toen na een moeilijke periode weer opgebloeid. Groep 4 ging boven verwachting goed (ondanks dat ze op nieuwe school moest beginnen!), maar begin groep 5 kwam ze weer in een flinke dip. Ik heb haar toen naar yogatherapie laten gaan. Een soort combinatie van yoga en gedragstherapie, waarbij ze tijdens het bewegen kon spuien over dingen die haar dwars zaten en handvaten kreeg om daar iets mee te doen. De yoga zelf maakte dat ze zich makkelijker kon ontspannen en beter geaard was, waardoor ze ook meer zelfvertrouwen kreeg en minder in haar hoofd vast zat. Ik ben erg te spreken over het resultaat, zelfs in korte tijd (8 sessies).
Momenteel zit ze weer in de knoop, maar dat lijkt vooral te maken met ondervraging/onderprikkeling op school (te makkelijk/te saai), met haar zelfvertrouwen en zelfbeeld zit het nu eigenlijk best goed. Ook het perfectionisme en faalangst zitten haar niet meer in de weg. Ze heeft ook een leuke klas overigens, met goede sfeer en vrijwel geen pesten, dat helpt uiteraard ook erg mee...
Ik zou dus zeggen, er zijn best professionals die aan de slag kunnen met dergelijke gevoeligheid en problemen met zelfbeeld e.d. zonder dat je nu meteen echt 'onderzoek' moet gaan doen of 'problemen' moet gaan zoeken. Maar misschien net dat steuntje in de rug. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, lijkt me?
