Ik had een lange termijn plan. Ik wilde heel graag
studeren, leuke baan vinden en dan moeder worden. Had studie en banen helemaal uitgestippeld. En dan mijn 30ste verjaardag vieren met 1 kind en totaal een stuk of 4 a 5 kinderen was/ is mijn wens. Zou dan met 36 klaar zijn met kinderwens en dan alsmede jongste naar school gaat weer concentreren op werk.
Het studeren heb ik gedaan, maar wel langer dan ik wilde. De eerste studie bleek echt niks voor mij, ben zelfs eerst paar jaar gaan werken om uit te vinden wat dan wel paste. Dat was wel lastig, want had m'n hele leven maar 1 ding bedacht. Toen een andere studie gedaan en gaan werken. Lang geduurd voor ik een baan had die ik wilde (pas met 32 jaar!) , pas met 27 mijn man leren kennen ook. Kinderwens was er nog steeds en we gingen ervoor. Helaas liep dit niet zo als gepland. Pas na dik 5 jaar en vele medische behandelingen was ik zwanger en ik beviel.van mijn eerste toen ik 34 was. Ook de tweede kwam niet zo snel als wij wilde. Ik ben nu 36 en zwanger van de tweede. 4/5 kinderen denk ik niet dat dat ooit gaat lukken, op.een gegeven moment ben ik ook te oud. En ik ben gezegend met wat ik heb.
Maar als.ik 1 les geleerd hebt, het leven is niet planbaar. En tuurlijk kijken we af en toe vooruit, wat kunnen bepaalde keuzes nu in de toekomst voor gevolgen hebben. Maar echt plannen maken, nee, volgens mij kan je alleen maar teleurgesteld worden als het leven besluit anders te lopen.
