Een doodnormale saaie standaard schooldag. Kinderen naar school helpen, daarna huishouden doen. Ondertussen beetje met man appen over hoe de nacht ging, wat de plannen zijn voor vandaag, het weer (erg mistig bij hem, bij mij saai grijs). De doodnormale berichtjes die bijna elke dag verstuurd worden, onze manier van de dag "samen" te beginnen.
Geen reactie meer... Oké, gebeurt vaker. Dan komt er iemand de stuurhut in die aandacht vraagt of telefoon of een sluis. Ik ga verder met opruimen en schoonmaken, dat gaat stuk sneller zonder telefoon in de hand 😉 Na 45 minuten komt er weer een appje binnen van man. Het bericht wat de dag zal veranderen.
"Ik heb een jacht geramd". Hm oke, niet mooi. En nu? Opzich was dat bericht nog niet zo schokkend, er wordt wel vaker wat geraakt 😉 Na 10 minuten pas weer bericht. Ze zijn het jacht kwijt. Dat is wel reden om me zorgen te gaan maken. Is het jacht lek? Is het ondersteboven gegaan? Heel summier krijg ik berichten door. Als ik bel neemt hij niet op. Dan eindelijk bericht dat het jacht terecht is. Niks over de mensen. Wel dat er politie naar boord komt. En weer stilte... 3 kwartier lang hoor ik niks. Tijd waarin ik me meer en meer zorgen ga maken. Ik probeer de matroos te bellen. Die neemt ook niet op. Later belt hij me terug maar hij kan me ook niks vertellen. Alleen dat de politie nog steeds aan boord is. Ondertussen komen de kinderen uit school. Vragen of ze naar vriendjes en vriendinnetjes mogen. En ik kan ze geen antwoord geven. Tijdens de lunch komt de vraag of ik naar boord kan komen. Shit, dan is het echt mis. En weer krijg ik geen reactie. Waar moet ik naar toe? Hoe erg is het? Weer complete stilte. Eindelijk neemt hij telefoon op. Maar dan maak ik me nog meer zorgen. "Het is echt mis, hoe laat kan je hier zijn?" Ik hoor aan zijn stem dat hij huilt. Maar nog steeds geen reactie op mijn vraag: leven de mensen van het jacht nog?
Eindelijk, ruim 3u na het eerste appje heeft hij tijd om te bellen en krijg ik alles te horen. Dat hij het jacht niet had gezien op radar en op zijn camera's, dat hij er geen contact mee kreeg. Wel zag hij iemand staan die een verontschuldigend gebaar maakte. Het jacht maakte nog schroefwater. Dus man was doorgevaren, veel andere veilige keuzes had hij ook niet op die plek en alles leek in orde. Wel melding gemaakt zodat de autoriteiten konden checken of echt alles goed was. Maar dat resulteerde in een groot verhoor waarin ze echt probeerde man de schuld te geven.
Op de vraag van de politie of ze zijn nummer mochten doorgeven aan de andere schipper heeft hij toestemming gegeven. Hij wilde zelf ook die man spreken. Hoe kon het gebeuren? Was echt alles goed? Wat was de schade? Was hij zelf toch fout geweest? Die schipper belde en ze hebben een goed gesprek gehad. Die schipper heeft alle schuld op zich genomen. Voor man vond ik het erg fijn, hij knapte er echt van op om te horen dat hij er echt niks aan kon doen. Die schipper zag ons schip pas op het laatste moment en kon niet meer uitwijken.
Later op de dag/in de avond is er nog meer contact geweest met autoriteiten. Daarbij werd duidelijk dat de politie uitspraken heeft gedaan die niet mogen, niet op de hoogte is van regels en gebruiken aan boord (er was 1 landpolitie en 1 waterpolitie, landpolitie ging uit van landsituaties, de andere probeerde het gesprek in goede banen te leiden maar dat viel tegen). En, wat ook erg fijn was om te horen: ze hadden radarbeelden teruggekeken en niemand had het jacht erop gezien waarmee de beschuldiging vervalt dat man zijn radar niet (goed) gebruikt.
Uiteindelijk ben ik niet naar boord gegaan, man had goede jongens/mannen om zich heen. En de kinderen zouden dan de volgende dag niet naar school kunnen.
