Herkenbaar! En vooral die tips van iedereen! Ik hen echter maar 1 keer in dat schuitje gezeten (oudste was huilbaby, verborgen reflux, huilde 14 uur per dag op hoogtepunt, dag en nacht wakker, alleen slapen op mij en in draagzak en dan maximaal 20’minuten ofzo) Van kastje naar de muur, ik doodmoe, ik kreeg paniekaanvallen, wilde niet meer huis uit...vreselijk! Ik vroeg me ook steeds af wat hier leuk aan was, waarom had niemand dit verteld?
En toen kwam nummer 2. Ik van tevoren nog in therapie geweest want ja die tweede wilde ik dat nog wel? Ik was zo bang voor herhaling.
En nummer 2 was een droombaby! Sliep direct uren en uren in een wiegje, lachen, goed eten, nooit huilen. En toen dacht ik wauw, het lag dus niet aan mij! Al die andere mensen hadden gewoon zo’n baby!
Nu zijn het beide (met uitzonderingen) goede slapers. De oudste (bijna 5) wil nu sochtends vaak niet opstaan 😂
