Angst in het OV

Ik denk direct aan 1 a 2 sessies emdr. Ik kan mij voorstellen dat je dat misschien weer te heftig vindt, maar de angst is dan vrij snel en makkelijk weg te halen. Ik kan het zelf bij mijn eigen kinderen doen en doe het soms ook wel bij kinderen van vrienden, maar voor jullie is het dan waarschijnlijk een veel grotere stap, omdat je echt een therapeut moet inschakelen.

Ik denk sowieso dat het goed is om er thuis over te praten, tekenen, naspelen etc. en dan aandacht geven aan gevoelens en gedachtes die erbij horen. Wat voelde je in je lichaam, waar voelde je dat, welke emotie hoort daarbij, wat dacht je etc. en hoe is het afgelopen. Waarbij het belangrijk is dat het positief afloopt. Het is goed afgelopen en als het ooit weer gebeurd dan beloof ik dat ik jou weer vind etc. Plus echt weer gaan oefenen met het ov, zodat zij langzaam het vertrouwen weer krijgt.

fafa wat ik beschreef is een afgeleide van een bepaalde therapeutische werkwijze bij kinderen om trauma’s te verwerken. Het gaat niet alleen over het praten an sich, maar vooral ook aandacht geven aan de emoties en gedachtes over wat er is gebeurd en wat er kan gebeuren. Je wilt het namelijk 1. verwerken, maar 2. ook weer ruimte geven om er op andere manieren over te gaan denken.

Nu zal ze de kans dat er iets mis gaat overschatten, logisch na de nare ervaring, maar je wil dat ze het weer meer in perspectief gaat zien. Daarbij is de vraag ook waar ze precies bang voor is als je jou kwijt raakt? Zeg maar de angst achter de angst? Jullie kwijtraken, maar er kan ook nog een angst achter zitten, bijv dat ze jullie nooit meer vindt of dat er dan nog iets veel naarders kan gebeuren.

Met een positieve afloop bedoel ik, dat ze jullie kwijtraakt, maar dat dit ook weer wordt opgelost zonder andere nare dingen. Haar ook laten benoemen, wat ze zelf kan doen in zo situatie. Dit kan ook wat meer zelfvertrouwen geven ipv enkel hulpeloosheid.

Dit kan je doen op allerlei manieren (wat bij haar past) tekenen, schrijven, naspelen met Barbies etc. Continue vragen wat gebeurt er en wat denk je of voel je daarbij (of eventueel in de derde persoon).

Wat betreft nachtmerries. Een nachtmerrie is een droom waarbij je op het verkeerde moment wakker wordt . Een droom loopt altijd goed af (zo leg ik het uit). Hoe zou de droom dan aflopen etc. Ook daar kun je over in gesprek of op een speelse manier.

Door het positief afsluiten, schep je ruimte om er ook anders naar te kijken. Door dit vaker te doen plus positieve ervaringen op te doen in het ov, hoop je dat ze de positieve afloop ook steeds geloofwaardiger gaat vinden.

Persoonlijk zou ik juist geen hulpmiddelen gaan gebruiken. Hiermee bevestig je vooral haar angst dat het zomaar mis kan gaan en dat je daarom iets nodig hebt. Gezien haar leeftijd zou ik haar juist weer langzaam het vertrouwen willen geven en leren dat ze dit aankan. Ik denk dat ze haar angst juist moet gaan overwinnen zonder zo wandelkoord. Ik vind dat meer iets voor peuters of kinderen met een beperking ivm veiligheid. Ik vind het in dit geval juist een stap terug, omdat ze het nu al wel doet zonder extra koord.

Toch6 ik vind het wel een goed plan is als ze helemaal niet meer durft. Het kan perfect zijn om een kind weer over de drempel te trekken. Als een soort opstapje om het weer zonder te kunnen. Mijn dochter had ook zo fase met überhaupt buiten de deur komen (ze was bang om ontvoerd te worden ) en toen zijn we eerst met zo soort bandje begonnen en toen steeds verder uitgebouwd. Mijn dochter verzint alleen elke keer weer een nieuwe angst als we er weer een overwonnen hebben .