Wat betekenen herinneringen voor jou?

Manque

Ik open gewoon iedere keer dat we bij de dialooggroep een nieuw onderwerp hebben, een topic ter inspiratie 🙂

Voor de komende bijeenkomst is dit het onderwerp. Een hele open vraag. Wat komt er bij jullie op wanneer jullie dit lezen:

Wat betekenen herinneringen voor jou?

[verwijderd]

Herinneringen brengen mij terug naar mooie momenten in mijn leven. Dit kan gebeuren door woord, muziek, geur, beeld, enz. Geur is bij mij een grote trigger, ik kan geuren erg goed koppelen aan herinneringen. Zo heb ik bijvoorbeeld een bepaalde douchegel die ik gebruikte tijdens de kraamweek. Als ik die gebruik ben ik weer terug in die week. Hij is bijna op dus ik ben heel zuinig 😉

Herinneringen zijn voor mij heel belangrijk, om even terug te denken aan een mooi moment of een mooie vakantie bijvoorbeeld. Maar ik merk ook dat elke herinnering een beetje "afbrokkelt" als ik er weer even aan denk. Ik ben bijvoorbeeld bepaalde elementen vergeten, zodat de herinnering niet meer volledig aanvoelt. Dat is soms frustrerend, maar schijnt ook bij het onthouden van herinneringen te horen.

Soms zou ik willen dat ik bepaalde momenten in een doosje zou kunnen stoppen en deze niet meer kan vergeten en voor altijd op die manier in mijn geheugen zou staan gegrift, zonder aanpassingen, zonder elementen die ik vergeet. Het helpt mij om dingen op te schrijven of met geuren te werken, maar toch is het nooit compleet. In de kraamweek bijvoorbeeld, heb ik geprobeerd alles op te schrijven van de bevalling. Maar er waren toch al dingen die ik was vergeten en nog steeds zijn er blanco stukken van die dag, ondanks dat ik er helemaal bij was. Ik weet bijvoorbeeld totaal niet meer wat voor weer het was. Of ik iets heb gegeten die dag? Dat frustreert me soms, maar ik kan het ook prima loslaten, de aller belangrijkste momenten heb ik nog prima voor ogen.

Nou ja, ik weet niet of dit iets is waar je wat mee kan, maar dit kwam in me op 🙂

Vulpen

[verwijderd] Het helpt mij om dingen op te schrijven of met geuren te werken, maar toch is het nooit compleet.

Als je ze opschrijft, of stel dat je er foto's van hebt (dat van die geuren herken ik niet), zorgt dat dan er niet juist ook voor dat je herinnering verstilt? Dus dat je steeds op dezelfde manier aan dezelfde aspecten denkt waardoor de andere elementen uit je actieve geheugen verdwijnen?

Ik denk bij herinneringen enerzijds aan je geheugen, gebeurtenissen waar je graag aan terugdenkt, dingetjes uit je jeugd enzovoorts, en anderzijds aan de herinneringen van je lichaam, aan het boek The Raw Shark Texts, en aan Tonke Dragt omdat ik daar een scriptie over geschreven heb🙃

Manque

Wauw @[verwijderd] wat schrijf je dat mooi op. Ja, hier heb ik zeker iets aan. Zo'n constatering als dat een herinnering steeds een beetje afbrokkelt wanneer je hem oproept, dat ervaar ik ook zo. Maar ik had er nog niet goed bij stil gestaan, laat staan benoemd zoals jij dat doet. Dankjewel.

[verwijderd]

Manque Fijn, graag gedaan 🙂

Oh, en ik heb ook nare herinneringen hoor. Maar daar sta ik het liefst niet zo bij stil dus heb ik ook niet benoemd 😉

Sevenof9

Ik vind het leuk om herinneringen te hebben aan mooie momenten waar ik van genoten heb, ook om er met anderen over te praten. Herinneringen brengen me ook op nieuwe ideeën voor de toekomst. Als ik iets leuks heb gedaan of gezien dan denk ik daaraan en dat brengt me op een idee wat ik ook nog wil doen, of iets wat ik misschien nog een keer wil doen. Ik vind het ook leuk om herinneringen op te halen door foto's te bekijken of oude e-mails te lezen. Dan weet ik weer beter hoe ik me toen voelde. Maar sommige herinneringen maken me ook boos of verdrietig en die herinneringen heb ik liever niet. Of eigenlijk hoop ik dat ik er ooit aan kan terugdenken zonder die negatieve gevoelens te hebben.
Op een andere manier vind ik herinneringen ook heel handig. Ik heb een goed geheugen en ik kan makkelijk afspraken onthouden zonder agenda, dat vind ik heel fijn!

[verwijderd]

Manque Soms betrap ik me erop dat het een herinnering wordt aan de vorige keer dat ik het verhaal vertelde, in plaats van aan de oorspronkelijke gebeurtenis.

Dit klopt inderdaad, dat is dus ook de reden dat herinneringen afbrokkelen. Je denkt namelijk niet terug aan de herinnering, maar aan de vorige keer dat je het vertelde.

Vulpen Als je ze opschrijft, of stel dat je er foto's van hebt (dat van die geuren herken ik niet), zorgt dat dan er niet juist ook voor dat je herinnering verstilt? Dus dat je steeds op dezelfde manier aan dezelfde aspecten denkt waardoor de andere elementen uit je actieve geheugen verdwijnen?

Zou kunnen, maar bij mij werkt dat niet perse zo. Er zijn namelijk ook nog genoeg elementen bijv. van de bevalling (daar is ie weer) die ik nog heel goed weet, maar die ik niet zo specifiek heb opgeschreven. Hoe we door de gangen van het ziekenhuis reden, of de geur van onze zoon bijv. Het is meer een combinatie van beide voor mij.

Manque

Er valt onderscheid te maken tussen het bewust oproepen van herinneringen en herinneringen die zich ineens bij je opkomen. Je kunt aan het denken zijn en (al vertellend of schrijvend) de ervaring herbeleven waarbij je de herinnering scherp optekent, vasthoudt en niet vluchtig weer voorbij laat gaan.

Maar je kunt ook aan het fietsen zijn en ineens, zonder dat je bewust aan het ruiken bent, toch een geur gewaarworden van natte bladeren, die je terug slingert in de tijd. En dan vindt je een herinnering terug waarvan je niet eens meer wist dat je hem had; in tegenstelling tot herinneringen die je bijvoorbeeld gebruikt voor het vertellen van een anekdote of een herinnering die je hebt gestructureerd in een chronologisch verhaal van je eigen geschiedenis.

Tijdens het fietsen overvalt die geur van natte bladeren je en roept een herinnering op waar je niet zomaar vat op hebt. Je moet graven om te weten hoe oud je ongeveer was, of wat je eerder die dag deed. Het is een herinnering aan een gevoel in plaats van een moment. Het is ook niet altijd logisch, meer associatief.

Herinneringen die vaak verteld worden (of dat nu aan een ander is of aan jezelf) kunnen ook door de jaren heen veranderen. Kleine details die je mist vul je zelf (meestal onbewust) in om het verhaal kloppend te maken. Het worden vastomlijnde verhalen die je op den duur kunt vertellen alsof je een film gezien hebt. Dit soort herinneringen zeggen soms meer over hoe we nu zijn, dan hoe we waren toen de geschiedenis zich voltrok. Soms betrap ik me erop dat het een herinnering wordt aan de vorige keer dat ik het verhaal vertelde, in plaats van aan de oorspronkelijke gebeurtenis.

Ik merk dat ik echt onderscheid maak tussen deze twee soorten herinneringen. Herkent iemand dat?

Cactusje

[verwijderd] Dit klopt inderdaad, dat is dus ook de reden dat herinneringen afbrokkelen. Je denkt namelijk niet terug aan de herinnering, maar aan de vorige keer dat je het vertelde.

Dit heb ik idd ook eens gelezen, je denkt niet aan het moment zelf maar aan de laatste keer dat je er aan dacht. Dat verklaart dan idd ook waarom herinneringen vervagen/ veranderen.

[verwijderd]

Ter aanvulling op wat de rest al schreef.
De leukste herinneringen zijn de herinneringen die ineens opkomen. Dingen die je je niet actief herinnert, maar die naar aanleiding van een gebeurtenis of droom ineens weer terug komen. Als een soort van verrassing. 🙂