Ik merk dat dames het leuk vinden om te lezen over de vooruitgang van mijn prachtige papegaai. Misschien dat ik dit topic dan toch een beetje bij kan houden.
Sinds vorige week heb ik dus een papegaai. Deze week zijn we door dna onderzoek erachter gekomen dat het een mannetje is. Ik ben veel aan het lezen en aan het googlen om zo goed mogelijk voor hem te zorgen en te begrijpen. Het is namelijk een amazone en die schijnen hun emoties niet onder stoelen of banken te steken.
Eigenlijk al vanaf dat hij hier is slaapt hij best veel. Lijkt me op zich niet zo gek, allemaal nieuwe indrukken, geluiden en gezichten. Meneer wil in zijn kooi niet aangeraakt worden en wil er ook niet uit. Geduld schijnt een schone zaak te zijn. Ik praat veel tegen hem, probeer hem met lekkers op het deurtje te lokken (deurtje blijft op 90° open staan). Dat lukt al vrij goed als hij het eerste stukje lekkers makkelijk te pakken krijgt. Bij het avondeten zetten we nu een bordje op het deurtje met een klein beetje van de warme hap. Heel voorzichtig komt ie dan naar de deur en gaat smakelijk eten. Doordat het een zachte drab is wordt zijn snavel natuurlijk hartstikke vies. Dat vind ik alleen maar goed omdat hij dan actief bezig gaat om zijn snavel goed schoon te maken, hij schuurt dan goed langs de stokken e.d. Ik denk namelijk dat de snavel langzaam aan het vergroeien is. De ene kant sluit net niet goed aan op de ondersnavel. Ook heeft hij geen mooie scherpe punt maar een stompe en is misschien net iets te lang. Maar door het avondeten wordt hij dus een beetje gedwongen om goed schoon te maken en dus te slijpen. We zetten de kooi er nu aan tafel als we gaan eten, hij laat namelijk merken dat hij er wel graag bij wil. Ook heb ik de kooi nu voor voorlopig van de kamer naar de keuken verplaatst omdat ikzelf het meest in de keuken ben.
Hij doet ook regelmatig iets wat ik nog niet begrijp, hij gaat plat op de stok, kop tegen de tralies en laat zijn vleugels en staart kort op en neer bewegen, regelmatig maakt hij daar ook geluidjes bij. Na zoeken op Google zou het partnergedrag kunnen zijn, maar voor wie doet ie het dan en waarom? Hij is hier nog maar zo kort. Lijkt me dus niet dat ie al iemand als partner gekozen zou kunnen hebben.
Ik heb ook vaak het idee dat hij er wel graag uit zou willen en bij ons zitten, maar dat ie gewoon nog niet durft.
Speelgoed doet hem nog steeds niks.
Ik irriteer me wel regelmatig dat we eigenlijk helemaal niks van hem weten, wat hem blij maakt bijv of dat hij bepaalde dingen gewend is wat wij ook zouden kunnen doen zodat hij misschien wat sneller zou kunnen wennen. Niet alleen zodat wij eerder dat leuke vriendje hebben wat hij kan zijn, maar ook zodat hij bij de vogelarts langs kan voor een gezondheids check en die snavel.
