Ik ben in een katholiek gezin opgegroeid, communie gedaan en tot mijn 10de (denk ik) actief geweest in de kerk (koor, misdienaar e.d.)
Tijdens mijn pubertijd heb ik mij losgemaakt van de kerk en mijn moeder eigenlijk ook wel. In alle jaren die volgde is er een sterke wisseling geweest van geloof en niet geloof. Spiritualiteit was tussen mijn 20ste en 30ste belangrijk voor mij, God was abstract, maar ik geloofde wel in iets tussen 'hemel en aarde'.
In de afgelopen jaren ben ik tot de conclusie gekomen dat ik geloof dat er (helaas) niks is als wij dood gaan. Geen God, geen hemel, geen hel, geen geesten, geen nieuwetijdskinderen... gewoon niks. Ik vind de gedachte soms beangstigend, omdat de dood dan echt definitief is.
En spiritualiteit betekent voor mij vooral - in de puurste vorm - een goed leven leiden waarin respect, gelijkheid, liefde, voor elkaar zorgen en acceptatie belangrijke kernpunten zijn.
Ik heb overigens wel veel interesse in het Boeddhisme en haar ideologie en levensbeschouwing. Als ik zou moeten kiezen uit religieuze overtuiging, dan zou het waarschijnlijk ook het Boeddhisme zijn. Dat past nu het beste bij mijn levenswijze.
