Wat maakt jou jou? Soms kijk ik naar je en vraag ik mij af wat je van ons hebt en wat je eigen ik is. Je helderblauwe ogen die vaak op ondeugend staan en soms zie ik die blik, ik kan het niet goed uitleggen maar die blik definieert ons , jeetje kind wat lijk jij toch veel op mij.
Mijn ogen kijken naar je alsof ik je nog nooit eerder heb gezien, ik scan je gezicht om te zien wat er in je omgaat en of je een gelukkige indruk maakt en met dat ik dat doe hou jij mijn handje stevig vast alsof je wilt zeggen dat het niet nodig is. Dat alles oké is, dat wat wij hebben onvoorwaardelijk is en niet af hangt van voorwaarden. Liefde met voorwaarde is geen onvoorwaardelijkheid, onthoud dat kind.
Soms zie ik het opeens, het vele mee bewegen met de ander en met dat ik dat zie denk ik telkens dat ik hoop dat ik jou kan leren dat je niet altijd hoeft mee te bewegen, soms mag je vastgeroest staal zijn en stoppen met buigen. Soms kan meebuigen zo vermoeiend zijn en niks aan het uiteindelijke doel veranderen. Soms is het beter om buiten de lijntjes te kleuren en te laten zien aan anderen dat jij net zo belangrijk bent als hun, zul je dat doen, jezelf net zo belangrijk vinden als anderen?
Je hand houd mij stevig vast en met dat ik dit schrijf geef jij mij een lucht kus, het is goed, ik weet het als ik naar je kijk.
Vandaag ben je 2 jaar geworden, groot, klein, bijzonder kind. Geniet, dan genieten wij met jou.
