Wat een verrassing moet dat zijn, dat je man ineens toch misschien nog een kindje wil.
Zeker als je het niet aan zag komen.
Wij hebben een jaar gepraat en nagedacht over een vierde kindje, waarin mijn man telkens aangaf het toch echt niet te zien zitten.
Want geld en auto en te klein huis en zo nog meer praktische bezwaren.
En ineens, afgelopen september, gaf hij toe dat het echt alleen de praktische redenen waren waarom hij niet meer wilde, maar dat zijn gevoel iets heel anders zei.
Ik was, en ben daar heel blij mee, al zijn we inmiddels twee miskramen verder en wachten we nu een poosje voor we opnieuw een poging doen.
Want nu zijn er andere bezwaren waarom het even niet kan, maar de wens zit heel diep, bij ons allebei.
Ondanks onze leeftijden (40 en 47) en het geluk dat we al hebben met drie prachtige jongens.
Wij hebben gekozen ons gevoel te volgen, de praktische dingen zijn altijd op te lossen en aan te passen.
Want zoals @RAppel al zegt; veel liefde en gezelligheid, altijd iemand om mee te spelen, we leren enorm veel van ze en zij van elkaar.
Wij hopen dan ook dat we uiteindelijk nog een vierde kindje mogen verwelkomen, als aanvulling op ons prachtige gezin ππ