iMoeder vooralsnog wel!
Ik denk dat ik het ook niet goed uitleg hoor, want het is echt geen saai, basic, of zelfs rustgevend boek, er gebeurd genoeg. Het heeft gewoon een normale verhaallijn, alleen zijn ze niet bezig met de zoveelste oorlogen tegen oude koninkrijken.
Ik heb vandaag geen tijd gehad om verder te lezen, maar wat dingen over de eerste 100 pagina's:
Haar onderzoekspartner, is hij wel menselijk, wat verbergt hij, wat is zijn achtergrond? Waarom is het wisselkind geruild, wat is de motivatie van de feeën om dat te doen? Wat is er gebeurd met het nichtje van de dorpsoudste? Waar zijn de verdwenen dorpsbewoners heen? Wat zit er achter de feeëndeur?
Het is veel folklore, maar wel op een intrigerende manier uitgewerkt. Met een slowburn romance, en er schijnt verderop in het boek ook wel wat spanning te zitten, want feeën zijn van nature geen vriendelijk volk, en dat gaat (volgens de reviews) ook wel problemen geven.
Het is écht niet saai, alleen meer feelgood. Geen 700 hoofdstukken aan oorlogsstrategieën, de hoofdrolspeelster is een keer geen superboogschieter, wees of enig in haar soort, ze is (nog?) niet gevangen genomen, en dat is eerlijk gezegd wel een keer een verademing 😆
Je moet het meer zien als een roman in fantasy vorm denk ik.
