Stel nou dat het zo werkt dat het na de dood precies zo gaat zoals je hoopt. Als ik daar nu op zou durven vertrouwen dan zou ik veel makkelijker kunnen geloven dat het na de dood allemaal ophoudt.

    • [verwijderd]

    • Bijgewerkt

    Vulpen juist het idee dat het misschien helemaal ophoudt maakt mij heel verdrietig en een beetje bang voor de dood. Zeker omdat ik nog niets anders heb gevonden waar ik in kan geloven..

      [verwijderd] Bij mij is dat echt volledig andersom. Ik kan erg in paniek raken van het idee dat het niet gewoon ophoudt.

        • [verwijderd]

        [verwijderd]

        Eens met dit.
        Soms ben ik ook wel eens jaloers op mensen die oprecht geloven en hierin een hemel en god hebben waar ze op terug kunnen vallen. Die geruststelling heb ik niet.

        • [verwijderd]

        Vulpen ik geloof in reïncarnatie en maak me dus geen zorgen om de dood zelf, maar ben vooral heel bang om mijn kinderen achter te laten..

        • [verwijderd]

        Vulpen Echt waar? Waar ben je bang voor dan?

        • Vulpen hebben hierop gereageerd.

          [verwijderd] Om te branden in de hel. Maar zelfs als dat niet zo werkt, dan lijkt het mij alsnog het prettigst dat het allemaal gewoon ophoudt, dat je verder niet meer meekrijgt hoe alles verder de vernieling in geholpen wordt.

            Vulpen
            Ik denk er precies zo over. Alleen ben ik niet bang voor de hel maar ergens zit de angst erin dat reïncarnatie bestaat.

            • [verwijderd]

            Vulpen Wat lijkt het me vreselijk bedrukkend als dat steeds boven je hoofd hangt. Ja, dan kan ik heel goed snappen dat je bang bent om dood te gaan.

            (Overigens - en ik heb dit al eerder tegen je gezegd - geloof ik niet dat jij naar de hel gaat. 😘 Ik geloof sowieso niet in een eeuwigdurende hel.)

              • [verwijderd]

              Het gaat echt niet goed met me. Er is vandaag een pakketje bezorgd met een jurk die ik besteld had en ik heb niet eens de wil om hem uit te pakken en te passen. 😕

                • [verwijderd]

                Tantetil Nog steeds slecht. Ik heb bijna de hele dag op de bank doorgebracht en nog ben ik na het avondeten voor het toetje afgehaakt en weer op de bank gaan liggen, omdat ik het niet trok om aan tafel te blijven. Ik ben zo moe en emotioneel. Net was R. boos op me en gaf ze me een dreun. (Dat hebben we haar gelukkig redelijk af weten te leren en doet ze gelukkig bijna nooit meer, maar soms schiet er eentje doorheen in haar emotie.) Ze besefte meteen wat ze deed en terwijl mijn man en ik haar beiden meteen streng begonnen toe te spreken over dat dat onacceptabel is, begon ze zelf meteen te zeggen dat het per ongeluk ging, dat ze het niet doorhad, zei ze sorry en begon ze te huilen. Vervolgens moest ik háár troosten, terwijl zij míj pijn had gedaan. En nu zit ze weer te lezen en kan ik zelf wel huilen.

                  [verwijderd] waarom ga je niet even lekker onder de douche en daar even huilen. Misschien lucht dat wel een beetje op. Heb je je emoties van afgelopen weken wel kunnen uiten behalve hier?

                    • [verwijderd]

                    • Bijgewerkt

                    Tantetil Vulpen Nee, ik heb mijn emoties niet veel kunnen uiten afgelopen weken. Dat helpt inderdaad ook niet.

                    Ik ben uiteindelijk maar vroeg naar bed gegaan. Onder de dekens gekropen en even goed bewust stilgestaan bij mijn emoties. Daarna snel in slaap gevallen. Ik kan niet zeggen dat ik nu verkwikt wakker geworden ben, maar ik voel me in ieder geval beter dan gisteravond.

                      [verwijderd] Ik vind het altijd moeilijk om ‘advies’ te geven aan mensen die worstelen met depressieve gevoelens, omdat ik zelf nooit depressief geweest ben. Dus ik kan me dan zo goed voorstellen dat het een beetje overkomt zoals opvoedadvies van mensen die geen kinderen hebben.

                      Dat gezegd hebbende kwam ik laatst een video van iemand tegen die worstelt met een angststoornis. Zij had van haar therapeut geleerd om van de angststoornis een typetje te maken en die een naam te geven. Dat typetje woont in je hoofd en dat is dan dat stemmetje wat wil dat je niet naar buiten gaat, die jou waardeloos noemt etc. Vervolgens ga je dan de strijd aan met ‘Gerda’ die in jouw hoofd woont, ipv met jezelf. Het schijnt erg goed te helpen bij angst en depressie.

                      Verder kan ik je alleen adviseren om naar buiten te blijven gaan, te sporten, wandelen, gezond eten etc. Maar dat weet je vast allemaal al. Vind het echt rot voor je dat je even een kleine terugval hebt. Maar als ik lees hoe goed je ermee omgaat heb ik er alle vertrouwen in dat het snel weer goed komt. Al kan ik me goed voorstellen dat het wel beangstigend is. Je bent echt een topper hoor, vergeet dat niet!

                        • [verwijderd]

                        iMoeder ik las gisteren over iemand die dat stemmetje de journalist had genoemd, en steeds als ze er last van had ging ze op zijn Trump's FAKE NEWS! terug roepen 😂

                          • [verwijderd]

                          [verwijderd] Haha, die is mooi!

                          iMoeder Bedankt voor het compliment en voor het meeleven. De dingen die je noemt weet ik inderdaad al, dat zijn allemaal dingen waar ik al bewust mee bezig men. (En ook al bewust mee bezig wàs, in het kader van preventie.) Ik heb nog nooit gehoord van het trucje om de depressie een naam te geven. Wat mij inderdaad wel altijd helpt, is om de depressie als een soort aparte entiteit te zien. Als ik dan geen zin heb om iets te doen, of geen trek heb in eten, dan helpt het mij om te zeggen: "dat ben ìk niet, dat is de depressie." En ook bij bepaalde negatieve/zelfdestructieve gedachten helpt dit soms. Het helpt niet altijd om mijn gedrag of gedachten heel erg te veranderen, maar maar het helpt wel om te voorkomen dat ik de depressie als een deel van mijn identiteit ga zien.