Als er geen medische reden is voor bevallen in het ziekenhuis, vind ik die keuzevrijheid heel belangrijk. Bevallen waar jij je het prettigst voelt. Voor mij was dat dus met eigen vk in het ziekenhuis, en ik was heel blij voor die keuze want ik verloor flink wat bloed en dochter bleek het niet zo fijn te hebben. Dat hadden dochter en ik met een ‘thuisbevalling’ vast ook wel overleefd, maar dan wel dankzij een ambulance - dus ik ben heel blij dat we al op de goede plek waren.
Bij de tweede was ik sowieso al medisch maar verloor ik ontzettend veel bloed, waardoor ik met spoed naar de OK moest - met ambulance na een thuisbevalling had ik dat niet overleefd.
Waar ik me erg aan stoorde tijdens mijn zwangerschappen was dat 2 van de 4 vk’s van mijn praktijk echt alles op alles zetten om ‘medisch’ worden te voorkomen. Zeker toen bij de tweede bleek dat ik ernstige zwangerschapscholestase had, vond ik dat juist onveilig voelen; ze hingen er aan ‘de kracht van de bevallende vrouw’, maar gingen voorbij aan risico’s die je met die kracht niet kan verminderen. Ik was heel blij met mijn gyn die het wél serieus nam en door wie ik me gesteund voelde - dat miste ik juist bij die 2 vk’s enorm.
De meeste vriendinnen van mij die moeders zijn, zijn thuis bevallen en dat was hun plek; dat vind ik zeker niet dom! We staan op dat punt er echt anders in. Je hoort bv ook wel eens over hoge bloeddruk door ‘witte jassen’; ik heb letterlijk het omgekeerde 😃 In een ziekenhuis kan ik alle controle loslaten en écht ontspannen, toen ik thuis weeen opving was ik me alleen maar druk aan het maken.
