Mary
Jup, absoluut.. en hoppa tranen.. ik zou zoooo graag het aan willen kunnen om meer te kunnen als de kleine administratie van mijn ex en mijn zwager te helpen met zijn administratie.
Ik heb mezelf omgeschoold naar het beroep wat ik als eerste aan zou kunnen fysiek, financieel administratief medewerker, met alle medewerking van de laatste werkgever , lees mocht thuis op mijn bed werken en zelf de uren indelen. Gaf mijn lichaam het na een maand weer op ( en dat was baan nr. 4 waarbij het niet lukt, waarbij je lichaam je in de steek laat, waarbij je mentaal helemaal opbloeien en je weer moet schakelen naar "thuis" leven.
de woorden van de orthopeed na nieuwe mri, jij functioneerd op wilskracht en op gewenning van pijn, ga genieten en doen wat je nog kan. Je bent volledig overbelast en als je zo doorgaat gaat je lijf wederom in de volledige verlamming. De artrose zit al in je middenrug en duim en hoe lang je zelf je handbewogen rolstoel vooruit krijgt weet ik niet.
En ik heb bijna alles geaccepteerd, kan bijna alles op piekbelasting en wilskracht dus qua lichaam vind ik het ik zo ok en ook al klinkt het nu niet zo ik sta enorm positief in het leven... Maar dit is mijn achilleshiel, mijn pijnlijke plek, het niet kunnen werken .. en dan word je er vaak ook nog bij aangekeken van hmmm zal wel meevallen, je kan toch ook zelf behangen.. ja dat klopt 3 uur en dan verder niets meer, ook niet douchen of koken of de vaatwasser uitruimen.
Dat was een veel langer verhaal als ik wou en eigenlijk ook veel meer uitleg als ik wil. Maar ik ga hem toch online zetten. Niet omdat ik zielig ben, dat ben ik niet en ik ben heel dankbaar dat ik in Nederland woon en er een dusdanig sociaal vangnet is. Maar wel om misschien iets meer begrip/duidelijkheid te creëren.
